هر ٻئي آفاقي جذبات وانگر، اداسي اسان جي جسم جي ٻولي ۾ ڏيکاري ٿو. ماڻهن کي اڪثر ”مان اداس آهيان“ چوڻ جي به ضرورت ناهي ڇو ته انهن جي مٿان اداسي لکيل آهي.

اداسي آساني سان منهن جي تاثرات ۽ جسماني ٻولي ۾ سڃاڻي سگهجي ٿي. گهڻو ڪري، اسان مخلوط جذبات جو تجربو ڪندا آهيون، ۽ هي مخلوط اسان جي جسم جي ٻولي ۾ ظاهر ٿئي ٿو. اهو اداس کي ڳولڻ کي ٿورو پريشان ڪري سگهي ٿو.

هن آرٽيڪل ۾، اسان جسماني ٻولي جي نشانين جي ڪلستر تي ڌيان ڏينداسين جيڪي اداس کان منفرد آهن. جڏهن انهن مان اڪثر نشانيون گڏ هجن، توهان پڪ ڪري سگهو ٿا ته ماڻهو اداس محسوس ڪري رهيو آهي.

اچو ته ڏسون اداسي جي نشانين کي منهن جي اشارن، جسم جي اشارن، آواز ۽ حرڪت ۾:

غم، ٻين آفاقي جذبن وانگر، منهن تي تمام گهڻو نظر اچي ٿو. هڪ اداس چهري جو اظهار آساني سان ٻين طرفان پڙهي سگهجي ٿو، جيڪي پوءِ اداس شخص کي بهتر محسوس ڪرڻ ۾ مدد ڪرڻ جي ڪوشش ڪندا آهن.

هڪ اداس چهري جو تاثرات تي مشتمل آهي:

1) چپن جي ڪنڊن کي هيٺ ڪرڻ

اها مسڪراهٽ جي سامهون آهي جتي چپن جا ڪنارا بلند ٿين ٿا. چپن جا ڪنارا هيٺ ٿيڻ تي ٿڌ ٿوري مٿي ٿيندي نظر اچي ٿي.

2) ڀنڀور جي اندرين پڇاڙين کي اٿارڻ

ڀنڀرن ۽ پلڪن جي اندرين پڇاڙين کي مٿي ڪرڻ، ان ڪري اهي ’انورٽيڊ V‘ جي شڪل ٺاهيندا آهن. .

3) اکيون ٻُڏيون يا بند

اها هڪ ڪوشش آهي پاڻ کي ’اداس شيءِ‘ کان پري رکڻ جي. بند ٿيڻ وقت ماڻهو ڪجهه چوندا، ”هي ڏاڍو اداس آهي“انهن جون اکيون (۽ پاڻ به) اداس شيءِ کان.

4) ’مان روئڻ وارو آهيان‘ منهن ٺاهڻ

هڪ اداس ماڻهو ڪڏهن ڪڏهن ائين لڳندو آهي ته هو روئڻ وارو آهي، پر اهي روئي نه رهيا آهن. اهو چهرو ٺاهڻ وارو ماڻهو شايد روئڻ جي چوٽي تي هجي.

5) هيٺ ڏسڻ

هيٺ ڏسڻ ۾ مدد ڪري ٿي پاڻ کي اتي جي غمگين شيءِ کان پري رکڻ ۽ پروسيس تي اندران ڌيان ڏيڻ ۾ اداسي.

6) لڙڪندڙ لب

جيڪڏهن اداسي سخت هجي ۽ ماڻهو روئڻ وارو هجي ته ان جا چپ به لرزڻ لڳندا آهن.

جسم جا اشارا

جيئن اڳ ذڪر ڪيو ويو آهي، هڪ اداس ماڻهو تجربو ڪري ٿو پنهنجي اداس کي پروسيس ڪرڻ جي ضرورت آهي. اُنهن کي رنڊڪ ​​وجهڻ واري موڊ ۾ اُڇلايو وڃي ٿو. انهن جي اداسي کي پروسيس ڪرڻ لاء، انهن کي ٻاهرئين دنيا کي بند ڪرڻ ۽ اندر جي طرف ڌيان ڏيڻ جي ضرورت آهي.

جسماني اشارو جيڪي هن کي بند ڪرڻ جي خواهش کي ظاهر ڪن ٿا انهن ۾ شامل آهن:

7) مٿي کي هيٺ ڪرڻ

8) پوئتي ڌڪڻ

ويٺي ويٺي جنين کي ڪرلڊ اپ پوزيشن وٺڻ آهي. نه رڳو هڪ بند جسماني ٻولي پوزيشن پر پڻ هڪ خودڪشي وارو اشارو.

آواز

هڪ اداس آواز ٻين آوازن کان ڌار ٿي سگهي ٿو. ھن ۾ ھيٺيون خاصيتون آھن:

9) آھستي ڳالھائڻ

گھٽ آواز ۾ ڳالھائڻ.

10) غير منظم وقفن سان ڳالھائڻ

ڇاڪاڻ ته اهي پنهنجي اداس کي پروسيس ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهن، هڪ اداس ماڻهو ان تي ڌيان نٿو ڏئي سگهي ته اهي ڇا آهنچوڻ.

11) ڳالهائڻ ڄڻ روئي رهيو آهي (پر روئڻ نه)

اهڙو اداس ماڻهو جيڪو ڳالهائي ٿو ڄڻ ته روئي رهيو آهي شايد روئڻ جي ڪناري تي هجي.

تحريڪون

غم شايد ڊپريشن وانگر نه هجي، پر اهو بلاشڪ ان جو ڪزن آهي. اداسي ۽ اداس مزاج جي جسماني ٻولي ۽ حرڪتن ۾ ڪيتريون ئي هڪجهڙائيون آهن.

12) سست جسماني حرڪت

جيئن ڊپريشن ۾، هڪ اداس شخص جو جسم سست ٿي ويندو آهي. جڏهن اهي هلن ٿا ته اهي پنهنجا پير ڇڪي رهيا آهن. اهي ڪو به متحرڪ يا متحرڪ اشارو نه ڪندا آهن.

13) نگلڻ جي تحريڪن

توهان هڪ اداس شخص جي ڳچيء جي علائقي ۾ نگلڻ جي تحريڪن کي ڏسي سگهو ٿا. اها شديد اداسي جي نشاني آهي، ۽ ماڻهو شايد روئڻ وارو هوندو آهي.

14) شين تي چڙهڻ

اداس ماڻهو اندر جي طرف متوجه هوندا آهن ۽ ممڪن آهي ته بيڪار هوندا آهن ۽ شين تي سفر ڪندا آهن. شديد اداسي کين پنھنجن پيرن تي چڙھي سگھي ٿي.