Pamięć w psychologii definiuje się jako trwałość uczenia się. Możesz uczyć się, rozpoznawać i przywoływać informacje. To pokazuje, że twój umysł ma wbudowany system przechowywania informacji.

W tym artykule pokrótce omówię rodzaje pamięci w psychologii, a następnie wyjaśnię je szczegółowo w kolejnych sekcjach.

Rodzaje pamięci w psychologii

Ogólnie rzecz biorąc, ludzką pamięć można podzielić na trzy rodzaje - sensoryczną, krótkotrwałą i długotrwałą.

1. Pamięć sensoryczna Nasze zmysły pobierają informacje z otoczenia i przechowują je w pamięci sensorycznej. Informacje te szybko zanikają lub zanikają. Kiedy zobaczysz jasny obiekt i natychmiast zamkniesz oczy, zobaczysz ślad obiektu w swoim umyśle przez około dwie sekundy. To jest pamięć sensoryczna w akcji.
2. Pamięć krótkotrwała: Nie wszystko, co odbieramy z naszego otoczenia za pomocą zmysłów, jest warte uwagi. To, na co zwracamy uwagę, jest tymczasowo przechowywane w naszej pamięci krótkotrwałej. Informacje przechowywane w pamięci krótkotrwałej trwają około 20-30 sekund. Kiedy zostaniesz poproszony o zapisanie numeru telefonu, trzymasz go w pamięci krótkotrwałej, dopóki go nie zapiszesz. Następnie numer szybko znika z pamięci krótkotrwałej.pamięć.
3. Pamięć długotrwała: Prawdopodobnie pamiętasz swój własny numer telefonu i numer telefonu bliskich Ci osób. Dlaczego tak jest? Ponieważ przeniosłeś te numery z pamięci krótkotrwałej do pamięci długotrwałej. Informacje są przechowywane w pamięci długotrwałej przez czas nieokreślony.

Etapy pamięci

Niezależnie od tego, o jakim rodzaju pamięci mówimy, istnieją trzy etapy, w których informacje są przetwarzane przez nasze systemy pamięci:

1. Kodowanie (lub rejestracja): Oznacza to odbieranie, organizowanie i łączenie informacji. Kodowanie może odbywać się świadomie lub nieświadomie.
2. Przechowywanie: Podobnie jak foldery w komputerze, umysł musi przechowywać zakodowane informacje do późniejszego wykorzystania.
3. Retrieval (lub Recall): Jaki jest sens przechowywania informacji, jeśli nie można ich przywołać, prawda? Zazwyczaj przywołujemy informacje w odpowiedzi na jakąś wskazówkę. Na przykład moje pytanie "Która planeta znajduje się najbliżej Słońca?" sprawia, że przypominasz sobie informacje, które prawdopodobnie zakodowałeś w czasach szkolnych. Fakt, że możesz przypomnieć sobie odpowiedź, oznacza, że leżała ona wygodnie w twoim umyśle przez cały ten czas, czekając na to, by ją przywołać.przypomniał.

Przyjrzyjmy się teraz bliżej tym trzem rodzajom pamięci:

Pamięć sensoryczna (rodzaje i funkcje)

Naukowcy uważają, że wszystkie nasze pięć zmysłów ma swoje własne wspomnienia sensoryczne, jednak wspomnienia sensoryczne wzroku i dźwięku wydają się być dominujące u ludzi.

Wizualna pamięć sensoryczna nazywana jest pamięć ikoniczna Przechowuje ikony lub mentalne obrazy rzeczywistych obiektów. Kiedy patrzysz na jasny obiekt i natychmiast zamykasz oczy, obraz tego obiektu w twoim umyśle nazywany jest ikoną.

Podobnie, dźwięki są przechowywane w naszym pamięć echa Kiedy ktoś mówi do ciebie i wychodzi z pokoju, mówiąc "Do widzenia", to "Do widzenia" może pozostać w twojej pamięci echoicznej przez kilka sekund. To jest pamięć echoiczna. Jedno z badań wykazało, że pamięć echoiczna może trwać do 10 sekund.

Jaki jest pożytek z pamięci sensorycznej?

Pamięć sensoryczna funkcjonuje jako swego rodzaju brama do pamięci krótkotrwałej. Informacje muszą być gromadzone za pośrednictwem zmysłów, zanim będą mogły zostać przeniesione do pamięci krótkotrwałej.

W jaki sposób informacje przechodzą z pamięci sensorycznej do pamięci krótkotrwałej?

Jedno słowo: Uwaga .

Nasze systemy sensoryczne są bombardowane informacjami z otoczenia. Nie możemy zwracać uwagi na wszystko. Nasz system sensoryczny wykonuje pracę za nas.

Nasz system sensoryczny jest inteligentny, ponieważ przyjmuje wszystkie te informacje, ale przechowuje je przez bardzo krótki czas - wystarczająco długo, abyśmy mogli zdecydować, co jest ważne.

Jesteś w stanie przeczytać ten artykuł, ponieważ słowa w nim zawarte przechodzą przez twoje bramki sensoryczne i wchodzą do twojej pamięci krótkotrwałej. Więcej na ten temat później.

Twój system sensoryczny nadal monitoruje i rejestruje inne informacje w Twoim otoczeniu, na które nie zwracasz uwagi.

Gdyby na zewnątrz rozległ się głośny huk, byłbyś zmuszony skierować na niego swoją uwagę. To pokazuje, że podczas czytania tego artykułu niewielka część twojej uwagi monitorowała dźwięki dochodzące z zewnątrz, poza twoją świadomością.

Nasza pamięć sensoryczna działa jak bufor dla napływających informacji środowiskowych. Dlatego pamięć sensoryczna jest również nazywana pamięć buforowa Pamięć sensoryczna zapewnia bufory dla informacji sensorycznych, czekając, aż uwaga zadziała na te informacje.

Jestem pewien, że widziałeś jeden z tych notatników, w których każda strona zawiera obraz, który sam w sobie jest niekompletny. Ale kiedy szybko przewracasz strony, obrazy mają sens i opowiadają spójną historię. Jest to możliwe, ponieważ nasza pamięć sensoryczna przechowuje każdy obraz wystarczająco długo, aby można go było połączyć z następnym obrazem.

Gdybyś powoli przewracał strony, niemożliwe byłoby połączenie obrazu jednej strony z następną, ponieważ informacje w pamięci sensorycznej szybko zanikają.

Ta sama zasada ma zastosowanie do filmów wideo. Film wideo jest tworzony poprzez szybkie wyświetlanie serii różnych obrazów, tworząc iluzję, że obrazy się poruszają. Gdyby było długie opóźnienie przed wyświetleniem następnego obrazu, bardziej przypominałoby to oglądanie albumu ze zdjęciami niż oglądanie wideo.

Pamięć krótkotrwała

Czytasz ten artykuł, ponieważ zdecydowałeś, że ze wszystkich dostępnych obecnie informacji sensorycznych zasługuje on na to, by przejść przez twoje bramki sensoryczne i trafić do pamięci krótkotrwałej.

Cokolwiek, na co zwracamy uwagę, jest przechowywane w naszej pamięci krótkotrwałej. Badacze pamięci często proszą uczestników o przypomnienie sobie elementów (np. listy słów). Odkryli, że pamięć krótkotrwała może pomieścić do 7 (±2) elementów. Nazywa się to magiczną liczbą Millera.

Jak wspomniano wcześniej, informacje pozostają w pamięci krótkotrwałej przez około 20-30 sekund.

Czytając ten artykuł, przechowujesz jego słowa w pamięci krótkotrwałej na tyle długo, by zrozumieć ich znaczenie, powiązanie z poprzednimi słowami i kontekst.

Gdybym poprosił cię o przypomnienie sobie pierwszego słowa z tego artykułu, nie byłbyś w stanie tego zrobić. To dlatego, że kiedy zacząłeś czytać ten artykuł, trzymałeś to słowo w swojej pamięci krótkotrwałej, zrozumiałeś je i użyłeś, a następnie odrzuciłeś.

Próbuję powiedzieć, że można użycie lub praca z informacjami w pamięci krótkotrwałej przed ich odrzuceniem.

Pamięć krótkotrwała jest również nazywana pamięcią roboczą. Możesz świadomie manipulować informacjami w pamięci roboczej.

Z informacjami przechowywanymi w pamięci krótkotrwałej mogą dziać się trzy rzeczy. Po pierwsze, możesz ich użyć i odrzucić (jak pierwsze słowo w tym artykule lub numer telefonu, który masz zanotować). Po drugie, odrzucasz je bez użycia. Po trzecie, możesz przenieść je do pamięci długotrwałej.

W psychologii istnieje model opisujący pamięć roboczą, zwany modelem pamięci roboczej Baddeley'a2.

Pętla fonologiczna

Pętla fonologiczna dotyczy dźwięku. Przechowuje i umożliwia wykorzystanie informacji akustycznych i werbalnych. Kiedy usłyszysz nowy numer telefonu, musisz zapisać go w pętli fonologicznej, aby móc go użyć (zapisać).

Jak przechowujemy informacje w pętli fonologicznej?

Aby zapisać informację (numer telefonu) w pętli fonologicznej, powtarzamy ją sobie wokalnie lub subwokalnie. Innymi słowy, wypowiadamy ją lub szepczemy wielokrotnie pod nosem. Nazywa się to próba konserwacji ponieważ utrzymuje informacje w pamięci roboczej, dzięki czemu możemy z nich korzystać.

Jakby "próba konserwacyjna" nie była wystarczająco wymyślna, innym wymyślnym terminem na to jest proces prób artykulacyjnych .

Szkicownik wizualno-przestrzenny

Potrzebujemy również tymczasowego magazynu dla informacji wizualnych, prawda? Problem polega na tym, że nie możemy używać prób do utrzymywania informacji w naszej wizualnej pamięci krótkotrwałej. Używanie prób do utrzymywania informacji w pamięci roboczej wydaje się działać tylko z dźwiękiem. Zamiast tego musimy polegać na uwadze, aby zrobić to samo z obrazami.

Powiedzmy, że pokazuję ci obrazek, którego nigdy wcześniej nie widziałeś i proszę, abyś go zapamiętał. Nie powtórzysz nazwy obrazka (dźwięku) głosowo lub podgłosowo, ponieważ nie wiesz, jak nazywa się obrazek (nazwa = dźwięk).

Zamiast tego możesz zwrócić uwagę na wizualne szczegóły obrazu i zapamiętać go wizualnie. Informacje te są przechowywane w szkicowniku wizualno-przestrzennym.

Gdybym pokazał ci obrazek koszyka i poprosił o jego zapamiętanie, mógłbyś powtarzać "koszyk, koszyk..." pod nosem i zapamiętać go. Tutaj, ponieważ możesz połączyć obrazek z nazwą, polegasz bardziej na pętli fonologicznej. Możesz nie pamiętać szczegółów wizualnych tak bardzo, chyba że zostaniesz o to wyraźnie poproszony.

Chodzi o to, że nasza pamięć robocza jest w dużym stopniu zależna od dźwięku lub kodu fonologicznego. Prawdopodobnie dlatego, że pamięć robocza jest przydatna w komunikacji werbalnej.

Kiedy rozmawiasz z ludźmi, Twoja pamięć robocza jest zajęta zapamiętywaniem tego, co właśnie powiedzieli. Rozumiesz ich słowa i odpowiadasz na nie. Odpowiadanie na nie to praca z dźwiękami, które wydają.

Czytając ten artykuł, w zasadzie powtarzasz go sobie pod nosem. Informacje te są przechowywane w pętli fonologicznej.

To szalone, ale bez tego wewnętrznego głosu prawdopodobnie musiałbyś polegać na swojej wizualnej pamięci krótkotrwałej, aby "przeczytać" ten artykuł. Oznacza to, że musiałbyś wpatrywać się w każde słowo, zanim mógłbyś przejść do następnego.

Naukowcy uważają, że pamięć przestrzenna różni się od pamięci wzrokowej, stąd nazwa "wzrokowo-przestrzenna". Jeśli zamkniesz oczy, nadal będziesz w stanie przejść do innych pomieszczeń w domu dzięki informacjom przechowywanym w pamięci przestrzennej.

Centralny organ wykonawczy

Centralny organ wykonawczy pracuje z informacjami znajdującymi się w pamięci roboczej, niezależnie od tego, czy jest to pętla fonologiczna, czy szkicownik wizualno-przestrzenny. Nie jest to magazyn, ale procesor. Decyduje, z jakimi informacjami należy pracować i w jaki sposób.

Centralny organ wykonawczy decyduje o tym, gdzie kierowana jest uwaga. Uwaga może być kierowana do szkicownika wizualno-przestrzennego, pętli fonologicznej lub pamięci długotrwałej.

Kiedy zostaniesz poproszony o przypomnienie sobie planety najbliższej Słońcu, centralny organ wykonawczy kieruje twoją uwagę do pamięci długotrwałej, aby odzyskać te informacje.

Bufor epizodyczny

Jest to pamięć o ograniczonej pojemności, która łączy i przechowuje informacje ze szkicownika wizualno-przestrzennego i pętli fonologicznej i przenosi je do pamięci długoterminowej. Zostało to dodane do modelu, aby uwzględnić sposób, w jaki nasza pamięć robocza łączy informacje z innych magazynów.

Krzywa pozycji szeregowej

Zanim przejdziemy do omówienia pamięci długotrwałej, najpierw zrozummy, w jaki sposób naukowcy zdali sobie sprawę, że pamięć składa się z dwóch różnych typów - krótkotrwałej i długotrwałej.

Uczestnicy zostali poproszeni o zapamiętanie listy słów i przypomnienie ich sobie natychmiast po zakończeniu słuchania listy. Okazało się, że uczestnicy najdokładniej przypominali sobie słowa na początku i na końcu listy. Słowa w środku były słabo przypominane.3

Dokładne przypominanie sobie początkowych elementów nazywane jest efekt pierwszeństwa Dlatego właśnie pierwsze wrażenie jest wrażeniem trwałym. Dokładne przypominanie sobie ostatnich elementów jest nazywane efekt powtarzalności .

Jak wyjaśnić te efekty i krzywą pozycji szeregowej?

Okazuje się, że początkowe elementy są przechowywane w naszej pamięci długotrwałej, a ostatnie elementy są przechowywane w naszej pamięci krótkotrwałej. Oto jak to działa:

Gdy tylko zostaniesz zapoznany z listą i usłyszysz pierwsze pozycje, przećwiczysz pierwsze pozycje i przeniesiesz je do pamięci długotrwałej. Podczas gdy to robisz, w pewnym sensie tracisz czas na przećwiczenie środkowych pozycji. Kiedy usłyszysz ostatnie pozycje i zostaniesz poproszony o przypomnienie sobie listy, masz czas na przećwiczenie ostatnich pozycji.

Próby podtrzymujące nie tylko utrzymują informacje w pamięci krótkotrwałej, ale mogą również przenosić je do pamięci długotrwałej.

Uczestnicy byli w stanie przypomnieć sobie początkowe elementy, ponieważ dzięki próbom przechowywali je w pamięci długotrwałej. Mogli przypomnieć sobie ostatnie elementy, ponieważ dzięki próbom mogli zachować informacje w pamięci krótkotrwałej.

W innym podobnym eksperymencie, gdy tylko uczestnicy skończyli słuchać listy, otrzymali zadanie werbalne, zanim zostali poproszeni o przypomnienie sobie listy. W szczególności, gdy skończyli słuchać listy, zostali poproszeni o policzenie wstecz. Kiedy skończyli liczyć wstecz, zostali poproszeni o przypomnienie sobie listy.4

Pomysł polegał na wstrzymaniu prób, gdy uczestnicy skończyli słuchać listy. W ten sposób uczestnicy mieli czas na przećwiczenie początkowej części listy, ale nie ostatniej. W rezultacie otrzymali ten wykres:

Część krzywej dotycząca retencji została zmniejszona, co pokazuje, że tłumienie prób podtrzymujących zapobiega przechowywaniu informacji w pamięci krótkotrwałej. Fantazyjnym terminem na to jest tłumienie artykulacji .

Pierwszorzędna część krzywej nie została wyeliminowana, ponieważ informacje te zostały już przećwiczone i przeniesione do pamięci długotrwałej.

Rodzaje pamięci długotrwałej

Informacje, które przez pewien czas znajdowały się w pamięci krótkotrwałej, są czasami przekazywane do pamięci długotrwałej. Co decyduje o tym, jaki rodzaj informacji jest przekazywany do pamięci długotrwałej?

Od razu możemy powiedzieć, że informacje przećwiczone w pamięci krótkotrwałej prawdopodobnie zostaną przekazane do pamięci długotrwałej. Widzieliśmy to w części prymatu krzywej pozycji szeregowej.

Innym przykładem może być zapamiętanie własnego numeru telefonu. Inni prawdopodobnie wielokrotnie pytali o ten numer (próba), więc przekazałeś tę informację do pamięci długotrwałej.

Kiedy studenci wkuwają przed egzaminem, ich próba przekazuje informacje do pamięci długotrwałej. Co ciekawe, porzucają większość tego, czego się nauczyli, gdy tylko skończą egzamin. To pokazuje, że pamięć długotrwała zachowuje się pod pewnymi względami jak pamięć krótkotrwała.

Poziomy przetwarzania

To, jakie informacje są przechowywane w pamięci długotrwałej, w dużej mierze zależy od poziomu, na którym informacje te są przetwarzane.

Co mam przez to na myśli?

Kiedy patrzysz na słowo, najpierw patrzysz na jego litery. Zauważasz ich kolor, kształt i rozmiar. Nazywa się to płytkim przetwarzaniem. Kiedy myślisz o tym, co to słowo oznacza, wykonujesz głębokie przetwarzanie.

Badania pokazują, że głęboko przetworzone informacje pozostawiają silniejszy ślad w pamięci długotrwałej.5 Innymi słowy, prawdopodobnie zapamiętasz coś na długo, jeśli zrozumiesz, co to oznacza.

Tak więc, gdy próbujesz zapamiętać nowe informacje, pomocne jest zrozumienie ich znaczenia. Nazywa się to próba rozwojowa .

Powtórka z rozrywki łączy nowe informacje z tym, co już wiesz. Powtórka z rozrywki jest powodem, dla którego nauczanie przy użyciu znanych przykładów jest tak skuteczne.

Być może zapomniałeś wiele z tego, czego nauczyłeś się w szkole, ale prawdopodobnie pamiętasz podstawowe zasady niektórych przedmiotów, ponieważ je rozumiesz. Informacje te przetrwały w pamięci długotrwałej, ponieważ zostały głęboko przetworzone lub zakodowane semantycznie. To prowadzi nas do naszego pierwszego rodzaju pamięci długotrwałej:

1. pamięć semantyczna

Pamięć semantyczna to wiedza o świecie - fakty, które znasz i które możesz świadomie przywołać. Odpowiedź na pytanie "Która planeta znajduje się najbliżej Słońca?" jest przechowywana w pamięci semantycznej. Pamięć semantyczna przechowuje w umyśle fragmenty znaczeń.

Według model aktywacji rozprzestrzeniania W przypadku pamięci długotrwałej, gdy jeden element znaczenia jest aktywowany w umyśle, semantycznie podobne elementy mogą również zostać aktywowane.

Jeśli zapytam cię: "Co jest przeciwieństwem małego?", możesz pomyśleć o "dużym". Myślenie o "dużym" może aktywować słowa o podobnym znaczeniu, takie jak "duży", "gigantyczny", "ogromny" itp. Stąd aktywacja informacji w pamięci długotrwałej rozprzestrzenia się wzdłuż semantycznie podobnych pojęć.

2. pamięć epizodyczna

Pamiętamy nie tylko fakty o świecie, ale także nasze doświadczenia. Nasze życiowe doświadczenia lub epizody są przechowywane w naszej pamięci epizodycznej lub autobiograficznej.

Ponownie przeżywamy nasze wspomnienia epizodyczne, ale nie semantyczne. Pamięć epizodyczna wiąże się z czasem i miejscem, ale nie z pamięcią semantyczną.

Prawdopodobnie pamiętasz swój pierwszy dzień w college'u (epizodyczny), ale prawdopodobnie nie pamiętasz, kiedy i gdzie nauczyłeś się pojęcia "college" (semantyczny).

Pamięci semantyczne i epizodyczne mogą być pogrupowane razem w następujących kategoriach wyraźny lub deklaratywny Wyraźne, ponieważ wspomnienia te są świadomie przywoływane, a deklaratywne, ponieważ można je zadeklarować innym.

Porozmawiajmy teraz o niejawny wspomnienia, tj. wspomnienia, które nie wymagają świadomości.

3) Pamięć proceduralna

Jak sama nazwa wskazuje, pamięć proceduralna to pamięć ukryta, która pomaga nam zapamiętać procedurę, umiejętność lub nawyk.

Powiedzmy, że umiesz jeździć na rowerze lub grać na pianinie. Nie są to wspomnienia semantyczne ani epizodyczne. Gdybym zapytał cię, jak potrafisz jeździć na rowerze lub grać na pianinie, prawdopodobnie nie byłbyś w stanie tego wyjaśnić.

Dlatego wspomnienia proceduralne to niedeklaratywne wspomnienia, których nie musisz świadomie przywoływać, ale które gdzieś tam tkwią w twoim umyśle.

4. gruntowanie

Priming odnosi się do nieświadomej aktywacji skojarzeń pamięciowych. Na przykład, jeśli jesz ciastko za każdym razem, gdy wyłączasz komputer, możesz uwarunkować się do myślenia o ciastku za każdym razem, gdy wyłączasz komputer.

W tym przypadku jesteś świadomy, że wyłączenie komputera aktywuje "ciasto" w twoim umyśle. Priming występuje, gdy jesteś nieświadomy faktu, że wyłączenie komputera aktywuje "ciasto" w twoim umyśle.

W rzeczywistości warunkowanie klasyczne występuje głównie poza naszą świadomością i jest dobrym przykładem primingu.

Aby dać ci bardziej konkretny przykład, chcę, abyś odpowiedział na te dwa szybkie pytania:

a) Jak wymawia się słowo "shop"?

b) Co robisz, gdy zbliżasz się do zielonego sygnału?

Jeśli odpowiedziałeś "stop" na drugie pytanie, to się myliłeś i właśnie padłeś ofiarą primingu. Słowo "shop" w pierwszym pytaniu nieświadomie aktywowało podobnie brzmiące słowo "stop", zanim jeszcze mogłeś poprawnie przetworzyć drugie pytanie.

Referencje

1. Miller, G. A. (1956), Magiczna liczba siedem, plus lub minus dwa: Niektóre ograniczenia naszej zdolności do przetwarzania informacji. Przegląd psychologiczny , 63 (2), 81.
2. Baddeley, A. D. (2002), Czy pamięć robocza nadal działa? Europejski psycholog , 7 (2), 85.
3. Murdock Jr, B. B. (1968) Efekty kolejności w pamięci krótkotrwałej. Journal of Experimental Psychology , 76 (4p2), 1.
4. Postman, L., & Phillips, L. W. (1965). Krótkoterminowe zmiany czasowe w swobodnym przypominaniu. Kwartalnik psychologii eksperymentalnej , 17 (2), 132-138.
5. Craik, F. I., & Tulving, E. (1975). Głębokość przetwarzania i przechowywanie słów w pamięci epizodycznej. Czasopismo psychologii eksperymentalnej: ogólne , 104 (3), 268.