W tym artykule zbadamy potencjalne zagrożenia związane z perfekcjonizmem i jego podstawową przyczynę. Omówimy również kilka pomysłów na pokonanie perfekcjonizmu i wady nie dbania o doskonałość.

Perfekcjonista to osoba, która dąży do nieskazitelności. Wyznacza sobie zbyt wysokie i nierealistyczne standardy wydajności. Perfekcjonista chce robić rzeczy idealnie, a wszystko, co jest mniej niż idealne lub prawie idealne, jest postrzegane jako porażka i zniewaga.

Choć perfekcjonizm może wydawać się dobrą cechą osobowości, często przynosi więcej szkody niż pożytku.

Szkody związane z perfekcjonizmem

Ponieważ perfekcjonista wyznacza sobie bardzo wysokie, nieosiągalne cele i standardy wydajności, zwykle ponosi porażkę, co niszczy jego poczucie własnej wartości i pewność siebie.

Dzieje się tak dlatego, że zgodnie z ich myśleniem, nieosiągnięcie tych standardów oznacza porażkę lub przegraną. Czują się więc zawstydzeni, gdy popełniają błąd.

Perfekcjonista może unikać błędów do tego stopnia, że nie próbuje niczego nowego tylko po to, by uciec od wyimaginowanego upokorzenia. Perfekcjonista ma zatem duże szanse na stanie się prokrastynatorem.

Możesz zobaczyć więzienie, w którym żyją perfekcjoniści. Za każdym razem, gdy perfekcjonista robi coś mniej niż idealnie, jego poziom pewności siebie spada. A ponieważ ten spadek poziomu pewności siebie jest dla nich zbyt bolesny, boją się robić rzeczy niedoskonałe.

Jedynym sposobem na utrzymanie pewności siebie jest więc niepodejmowanie prób.

Perfekcjoniści mogą również wykonywać to samo zadanie wielokrotnie. Mogą poświęcać dużo czasu na wykonywanie zadań, które normalnie zajęłyby mniej czasu, ponieważ chcą osiągnąć oczekiwany poziom perfekcji.

Ktoś, kto uważa, że nigdy nie powinien popełniać błędów, zawsze wyglądać najlepiej lub zawsze uzyskiwać najwyższe oceny, doznaje ogromnego uszczerbku na ego, jeśli nie uda mu się wykonać tych rzeczy. Najlepszym sposobem na zidentyfikowanie perfekcjonisty jest sprawdzenie, czy bierze on swoje porażki zbyt osobiście.

Niższość, podstawowa przyczyna perfekcjonizmu

Osoba będzie chciała wyglądać na idealną tylko wtedy, gdy w jakiś sposób czuje się gorsza. Aby ukryć swoje postrzegane wady, budują wokół siebie mur perfekcjonizmu. Wydając się idealnym, myślą, że inni nie będą w stanie dostrzec ich wad.

Na przykład osoba, której brakuje umiejętności społecznych, może próbować osiągnąć doskonałość w swojej pracy. W ten sposób jest w stanie usprawiedliwić siebie i innych (we własnym umyśle), dlaczego nie ma życia towarzyskiego. Przekonują siebie, że skoro są doskonali w tym, co robią i zajmuje to cały ich czas, nie mają życia towarzyskiego.

Gdyby nie byli idealni w swojej pracy, musieliby przyznać, że brakuje im umiejętności społecznych, co mogłoby zranić ich ego. Tak więc w tym przypadku perfekcjonizm został wykorzystany jako mechanizm obronny ego.

Osoba ta doświadczy ogromnego cierpienia psychicznego, jeśli poniesie porażkę w swojej karierze. Takie wydarzenie zburzyłoby jej mur perfekcjonizmu.

Perfekcjonizm może również rozwinąć się z powodu porażki. Często jest to związane z traumatycznymi doświadczeniami z dzieciństwa.

Kiedy dziecko nie może zrobić czegoś idealnie i jest za to krytykowane lub czuje się niegodne, może rozwinąć w sobie potrzebę robienia rzeczy idealnie. Uczy się w młodym wieku, że robienie rzeczy idealnie jest sposobem na zdobycie aprobaty innych i uniknięcie krytyki.

Kiedy w dorosłym życiu nie udaje im się zrobić czegoś idealnie, przypomina im to o ich dawnej "niegodności" i czują się źle.

Perfekcjonizm a dążenie do doskonałości

Podobnie jak perfekcjoniści, ludzie, którzy dążą do doskonałości, stawiają sobie wysokie cele, ale w przeciwieństwie do perfekcjonistów, nie czują się upokorzeni, jeśli raz po raz im się nie uda.

Dzieje się tak, ponieważ osoba, która dąży do doskonałości, ale nie perfekcji, wie, że błędy są nieuniknioną częścią ludzkiej kondycji.

Wiedzą, że popełnianie błędów jest w porządku i że nigdy nie można osiągnąć perfekcji w niczym - zawsze jest miejsce na poprawę.

Zamiast skupiać się na perfekcji, koncentrują się na doskonałości i nieustannie podnoszą standard tego, co oznacza dla nich doskonałość.

Przezwyciężanie perfekcjonizmu

Przezwyciężenie perfekcjonizmu to tylko kwestia pozbycia się fałszywego przekonania, że "istoty ludzkie nigdy nie powinny popełniać błędów".

Jeśli jesteś perfekcjonistą, prawdopodobnie masz wzorce do naśladowania, które wydają ci się idealne. Dążysz do tego, by być taki jak oni. Sugeruję, abyś zapoznał się z ich historiami. Dowiedz się, co doprowadziło ich do tego pozornie idealnego stanu, w którym są dzisiaj.

Prawie zawsze okaże się, że musieli popełnić mnóstwo błędów, aby dotrzeć do miejsca, w którym są dzisiaj. Ale nie, nie chcesz popełniać błędów. Chcesz od razu osiągnąć doskonałość. Chcesz mieć omlet bez rozbijania jajek. To nie działa.

Jeśli pozostaniesz w przekonaniu, że musisz być doskonały we wszystkim, co robisz, przez całe życie będziesz gonił ducha.

Wady braku dbałości o doskonałość

Choć prawdą jest, że perfekcjonizm może przynieść więcej szkody niż pożytku, to brak dbałości o bycie doskonałym również ma swoje wady. Jeśli zależy ci na byciu doskonałym, zrobisz wszystko, co w twojej mocy, aby dać z siebie wszystko, gdy w końcu podejmiesz jakąś próbę.

Wręcz przeciwnie, jeśli w ogóle nie dbasz o perfekcję, może się okazać, że robisz kilka rzeczy niedoskonale. Lepiej jest zrobić jedną rzecz prawie idealnie, niż zrobić dziesięć rzeczy niedoskonale.

Brak dbałości o bycie doskonałym może prowadzić do przeciętności i marnowania mnóstwa czasu. Dlatego właśnie należy znaleźć kompromis między obsesją na punkcie doskonałości a brakiem dbałości o nią. Tym kompromisem jest doskonałość.

Kiedy dążysz do doskonałości, dajesz sobie pozwolenie na robienie wszystkiego, co w twojej mocy, jednocześnie uznając, że prawdopodobnie doświadczysz niepowodzeń w tym procesie.

Spróbuj czegoś małego i łatwego, a nigdy nie poniesiesz porażki i zawsze będziesz doskonały. Spróbuj czegoś dużego i trudnego, może nie osiągniesz doskonałości, ale osiągniesz doskonałość, wykorzystując porażki jako odskocznię.