Aby dać ci wyobrażenie o tym, jak język ciała odgrywa rolę w komunikacji, chcę przedstawić ci Ahmeda.

Ahmed był bardzo wesołą i szczęśliwą osobą. Znasz ten typ - ten, który zawsze się uśmiecha i wybucha przyjaznym śmiechem przy najdrobniejszym dowcipie.

Ten, który z miłością klepie wszystkich po plecach, gdy przybywa w geście powitania i nieustannie dotyka, trzyma i pochyla się w stronę ludzi podczas rozmów.

Niemal czuję, jak się dusisz i irytujesz, próbując wyobrazić sobie Ahmeda. Chcesz polubić Ahmeda, ale coś w nim jest tak irytującego, że masz ochotę odgryźć mu głowę.

Chociaż Ahmed stara się być miły i przyjazny, narusza podstawową zasadę psychologiczną, która rządzi ludzkim komfortem.

Pojęcie terytorium lub przestrzeni osobistej

Terytorium lub przestrzeń osobista w języku ciała komunikacji to przestrzeń wokół osoby, którą uważa ona za swoją. Podobnie jak osoba wznosi ogrodzenia lub ściany wokół swojego domu, aby oznaczyć swoją własność, istnieje niewidzialna przestrzeń wokół jego ciała, która według niego należy do niego i tylko do niego.

Kiedy ta jego osobista przestrzeń zostaje naruszona, czuje się niekomfortowo, zagrożony i zastraszony, podobnie jak osoba, która weszłaby do jego domu bez pytania o pozwolenie.

I odwrotnie, jeśli dana osoba nie czuje się niekomfortowo, gdy ktoś wkracza w jej przestrzeń osobistą, oznacza to, że akceptuje gościa, nie postrzega go jako zagrożenia, czuje się komfortowo w jego obecności, a nawet cieszy się jego towarzystwem - tak jak osoba, która odwiedziłaby swój dom, gdyby odwiedził ją krewny lub bliski przyjaciel.

Wynika z tego, że stopień, w jakim osoba A pozwala osobie B wejść do swojej przestrzeni osobistej, jest dokładnym sposobem oceny, jak komfortowo ta pierwsza czuje się w towarzystwie tej drugiej. Mówiąc prościej, im bardziej wpuszczasz kogoś do swojej przestrzeni osobistej, tym bardziej komfortowo czujesz się w jego towarzystwie.

Aby to jeszcze bardziej uprościć - bliskość fizyczna wskazuje również na bliskość emocjonalną, tj. im bliżej zbliżasz osobę do swojego ciała, tym bliżej jest ona do ciebie emocjonalnie, z wyjątkiem oczywiście sytuacji, gdy celowo próbujesz skrzywdzić tę osobę podczas walki, zapasów lub kick-boxingu.

Wiele zwierząt ma również swoje własne terytoria, które oznaczają poprzez oddawanie moczu lub kału, aby dać innym zwierzętom jasny sygnał, by nie wkraczały na ich teren. Co ciekawe, zwierzęta wydają się mieć większy szacunek dla Twojej przestrzeni osobistej niż ludzie dla Twojej.

Idąc ulicą, na pewno zauważyłeś, jak pies lub kot idzie, gdy zbliża się do ciebie z przeciwnego kierunku. Porusza się w kierunku krawędzi ulicy, jak najdalej od ciebie, dopóki cię nie przekroczy, a następnie wraca na środek ulicy. Biedne zwierzę stara się jak najlepiej nie naruszać twojej osobistej przestrzeni, abyś nie czuł się onieśmielony.

Nawet ptaki mają swoje terytoria. Prawie każdy miał rozczarowujące doświadczenie, gdy chciał przyjrzeć się ptakowi z bliska, ale gdy zbliżyłeś się wystarczająco blisko, gdy wtargnąłeś na jego terytorium, odleciał.

Cel pochylania się w komunikacji

Pochylanie się w kierunku danej osoby lub odsuwanie się od niej jest próbą zwiększenia lub zmniejszenia przestrzeni między nami a tą osobą. Kiedy pochylamy się w kierunku danej osoby, próbujemy dostać się do jej przestrzeni osobistej lub zapraszamy ją do naszej przestrzeni osobistej.

Tak czy inaczej, emocje, które odczuwamy w stosunku do tej osoby są takie same - komfort. Lubimy tę osobę na tyle, że czujemy się komfortowo przebywając w jej przestrzeni osobistej lub wpuszczając ją do naszej przestrzeni osobistej. Krótko mówiąc, kiedy jesteśmy kimś zainteresowani, staramy się zmniejszyć dystans między nami a tą osobą.

To dlatego pary, które są w sobie bardzo zakochane, są zawsze do siebie zwrócone. Obserwując grupę ludzi, można łatwo odróżnić bliskich przyjaciół od nieznajomych, obserwując odległości, jakie utrzymują między sobą.

Odchylanie się od kogoś pokazuje nasz dyskomfort i niechęć do tej osoby. Jeśli kobieta uważa mężczyznę za nieatrakcyjnego, ale on uparcie z nią flirtuje, odchyli się do tyłu i odsunie od niego, aż w końcu znajdzie wymówkę, by odejść.

Odchylanie się do tyłu może czasami również wyrażać lenistwo lub apatię, ale emocja braku zainteresowania jest zawsze obecna.

Pochylamy się nie tylko do ludzi, ale do wszystkiego, co wzbudza nasze zainteresowanie. Niezależnie od tego, czy jest to przemówienie, którego słuchasz, program telewizyjny, który oglądasz, czy wykład, w którym uczestniczysz, za każdym razem, gdy pojawi się coś interesującego, prawdopodobnie pochylisz się do przodu.

Mowa ciała i roszczenia terytorialne

Niektórzy ludzie przenoszą naukę na wyższy poziom. dotyk Kiedy ludzie dotykają się nawzajem, jest to szczyt intymności, najwyższy poziom komfortu, jaki mogą czuć wokół siebie.

Na przykład przytulanie to nic innego jak próba całkowitego wyeliminowania jakiejkolwiek dosłownej lub przenośnej przestrzeni między dwojgiem ludzi.

Ale dotykanie wskazuje również na coś innego niż intymność. Kiedy dotykasz czegoś, zwłaszcza w obecności innych, twierdzisz, że jesteś właścicielem tej rzeczy i oczekujesz, że inni to uszanują. Niewerbalnie mówisz innym ludziom: "Ta rzecz jest moja. Jestem jej właścicielem".

Osoba, która robi sobie zdjęcie ze swoim samochodem, często pochyla się w jego kierunku i dotyka go. Ma to na celu pokazanie innym, że samochód należy do niej.

Podobnie, gdy dyrektor biznesowy odchyla się do tyłu na swoim krześle i kładzie stopy na stole, niewerbalnie rości sobie prawo własności do biura i jego wyposażenia. Wyobraź sobie asystenta siedzącego w ten sposób na krześle swojego szefa.

Kiedy szef to zobaczy, poczuje się zagrożony, jego serce przyspieszy i poczuje ewolucyjną potrzebę odzyskania swojego terytorium.

Jeśli chcesz kogoś zastraszyć, dotknij jego własności bez jego zgody.

Naiwnością jest myślenie, że to zachowanie "roszczenia własności" dotyczy przedmiotów takich jak samochody i nie rozciąga się również na inne istoty ludzkie.

Choć nienawidzimy uprzedmiotawiania ludzi, to kiedy publicznie opieramy się na kimś lub owijamy wokół niego ramię, w rzeczywistości rościmy sobie prawo własności do tej osoby.

Niektórzy mogą twierdzić, że jest to intymność, ale często jest to coś więcej. Osoba, która to robi, wyraźnie mówi innym: "Ta rzecz jest moja".

Ahmed był miłym człowiekiem, ale kiedy niepotrzebnie dotykał ludzi, naruszał ich przestrzeń osobistą i w subtelny sposób rościł sobie do nich prawo własności. Większość ludzi uważa to za irytujące.