Bezpieczeństwo emocjonalne można zdefiniować jako stan spokoju, który nie jest przytłoczony negatywnymi emocjami. Osoby bezpieczne emocjonalnie potrafią radzić sobie w sytuacjach, które mogą zachwiać równowagę emocjonalną osób niepewnych emocjonalnie. Mają dobrą samokontrolę emocjonalną.

Bezpieczeństwo emocjonalne i stabilność emocjonalna to terminy synonimiczne. Przeciwieństwem tej tendencji jest neurotyczność. Osoby osiągające wysokie wyniki w zakresie neurotyczności są mniej skłonne do bycia bezpiecznymi emocjonalnie.

Osoby bezpieczne emocjonalnie sprawiają, że inni czują się komfortowo, ponieważ czują się komfortowo ze sobą i własnymi emocjami. Są postrzegane jako silne, zrównoważone i przywódcze.

Z kolei osoby niepewne emocjonalnie mają niewielką kontrolę nad swoimi emocjami i są postrzegane jako słabe.

Wiele osób błędnie uważa, że osoby bezpieczne emocjonalnie nie mają kontaktu ze swoimi emocjami. Osoby bezpieczne emocjonalnie są świadome swoich emocji i są również inteligentne emocjonalnie. Po prostu nie pozwalają, by emocje wzięły nad nimi górę.

Ujmując to w inny sposób: osoby bezpieczne emocjonalnie odczuwają emocje tak jak inni ludzie, ale są strategiczne w wyrażaniu swoich emocji. Lubią mieć kontrolę nad swoimi emocjami i nie pozwalają, by emocje ich kontrolowały.

Ostatnio dużo mówi się o byciu emocjonalnie wrażliwym. Ludziom, zwłaszcza mężczyznom, zaleca się wyrażanie emocji i bycie wrażliwym. Chociaż może to być świetna rada dla mężczyzn w związkach, ponieważ wyrażanie emocji zwiększa intymność, z pewnością nie jest to dobra rada dla osób na stanowiskach kierowniczych.

Liderzy, którzy wyrażają swoje negatywne emocje, komunikują słabość. Inteligentni i bezpieczni emocjonalnie ludzie rozumieją to, dlatego strategicznie podchodzą do wyrażania swoich emocji. Wiedzą, jakimi emocjami się dzielić, kiedy i z kim.

Bezpieczeństwo emocjonalne i wysoka samoocena

W dużej mierze poziom poczucia własnej wartości dyktuje, jak bezpieczna emocjonalnie jest dana osoba. W moim ostatnim artykule na temat niskiej samooceny wspomniałem, że osobom z niską samooceną brakuje zróżnicowania poczucia własnej wartości. Ich poczucie własnej wartości jest kruche i wisi na słabych fundamentach.

W przeciwieństwie do tego, poczucie własnej wartości osób z wysoką samooceną opiera się na solidnych fundamentach. Dlatego też osoby z wysoką samooceną są w stanie lepiej przetrwać burze życiowe, które mogą zmienić osoby z niską samooceną w emocjonalne wraki.

Nie oznacza to, że posiadanie wysokiej samooceny jest warunkiem wstępnym do osiągnięcia bezpieczeństwa emocjonalnego. Możesz mieć niską samoocenę i nadal posiadać umiejętności zarządzania emocjami. Ale posiadanie wysokiej samooceny znacznie to ułatwia.

Charakterystyka osób bezpiecznych emocjonalnie

Możesz skorzystać z poniższej listy, aby sprawdzić, na czym stoisz. Jeśli co najmniej trzy z tych cech odnoszą się do Ciebie, prawdopodobnie jesteś bezpieczny emocjonalnie.

1. potrafią dobrze zarządzać swoimi emocjami

Na jednym końcu spektrum mamy naiwnych ludzi, którzy wyrażają i działają na prawie każde uczucie, które odczuwają. Na drugim końcu mamy ludzi, którzy tłumią swoje emocje.

Osoby bezpieczne emocjonalnie plasują się gdzieś pośrodku. Uznają i doświadczają emocji, ale wybór kiedy je wyrazić lub działać zgodnie z nimi.

2. utrzymują ogólny poziom szczęścia

Osoby bezpieczne emocjonalnie utrzymują ogólny poziom szczęścia dzięki wysokiej samoocenie i podejmowaniu działań, które ich interesują. To ogólne szczęście jest niezachwiane przez drobne niepowodzenia lub rozczarowania. Dlatego też osoby bezpieczne emocjonalnie są również postrzegane jako odporne.

3. utrzymują zdrowe relacje z innymi

Wysoka samoocena daje osobie silne poczucie własnej wartości, które pozwala jej prezentować się światu i wchodzić z nim w interakcje. Osoby z niską samooceną mają tendencję do niepewności i braku silnego poczucia własnej wartości. Kiedy nie wiesz, kim jesteś, nie wiesz, jak zaprezentować się światu, wchodzić z nim w interakcje i budować relacje.

Dlatego osoby bezpieczne emocjonalnie utrzymują zdrowe relacje, podczas gdy osoby niepewne emocjonalnie skłaniają się bardziej ku izolacji.

4. postrzegają emocje jako swoich przewodników

Osoby bezpieczne emocjonalnie postrzegają emocje jako to, czym są - systemami doradczymi. Słuchają sygnałów emocjonalnych, ale nie ufają im ślepo. Są w stanie oddzielić fakty od uczuć u siebie i innych. Wiedzą, kiedy zaufać swojemu przeczuciu, a kiedy przemyśleć sprawę.

5. starają się zrozumieć swoje emocje

Ponownie, wraca to do zdrowej relacji z emocjami, a ludzie bezpieczni emocjonalnie są w tym mistrzami. Nie są kontrolowani ani uwięzieni przez swoje emocje. Wykorzystują swoje emocje tak bardzo, jak tylko mogą. Wiedzą, że emocje są jak ostry nóż, którego można użyć do zabicia lub uratowania życia.

Wykorzystują swoje emocje, jednocześnie minimalizując ich negatywny wpływ. Starają się zrozumieć swoje emocje, aby nie dać się im łatwo zwieść.

6. wiedzą, że nie są swoimi emocjami

Wiele osób niepewnych emocjonalnie zachowuje się tak, jakby byli swoimi emocjami. Nie są w stanie zapewnić psychologicznego dystansu między sobą a swoimi emocjami. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku osób impulsywnych.

Im bardziej dystansujesz się od swoich emocji, tym bardziej możesz spojrzeć na nie obiektywnie, zrozumieć je i wykorzystać. Osoby bezpieczne emocjonalnie potrafią oddzielić się od swoich emocji.

Jak zachowują się ludzie niepewni emocjonalnie

W przeciwieństwie do ogólnego poziomu szczęścia doświadczanego przez osoby bezpieczne emocjonalnie, osoby niepewne emocjonalnie doświadczają ogólnego poziomu niepokoju lub nerwowości.

Wiąże się to z tym, że nie są pewni swojej tożsamości i czują się gorsi od innych. Ponieważ stale prześladuje ich poczucie bezbronności, przesadnie reagują na stresory lub wyrażają emocje, które są nieproporcjonalne do sytuacji.

Na przykład mogą mieć krótki temperament lub wpadać w panikę w odpowiedzi na drobne niepowodzenia. Ich poczucie własnej wartości opiera się na słabych fundamentach, więc robią wszystko, co w ich mocy, aby je chronić.

Może to również objawiać się nadmiernym zdenerwowaniem krytyką lub nawykiem ciągłego poniżania innych (aby wyglądać lepiej).

Ponieważ osoby niepewne siebie postrzegają siebie jako gorsze od innych i są przez nich zagrożone, stosują dwie strategie, aby przeciwdziałać temu zagrożeniu:

1) Unikanie

Nieśmiałość, paranoja i wycofanie społeczne to sposoby, których niepewni siebie ludzie używają, aby zapobiec ujawnieniu światu swoich wad.

2) Agresja

Obejmuje to arogancję i zastraszanie. Są to strategie prewencyjne "skrzywdź ich, zanim oni skrzywdzą ciebie".

Teoria bezpieczeństwa emocjonalnego

To zrozumiałe, że dorośli różnią się pod względem bezpieczeństwa emocjonalnego w zależności od poziomu samooceny i inteligencji emocjonalnej. Ale co z dziećmi?

Od dzieci nie oczekuje się silnego poczucia własnego "ja". Potrzeba ustanowienia tożsamości pojawia się dopiero w okresie dojrzewania. Widzimy jednak, że niektóre dzieci są bardziej bezpieczne emocjonalnie niż inne.

Teoria bezpieczeństwa emocjonalnego wyjaśnia, dlaczego tak się dzieje i dlaczego niektóre dzieci mają problemy z przystosowaniem, które mogą przenieść się na dorosłość.

Zgodnie z tą teorią, dzieci dążą do zachowania bezpieczeństwa emocjonalnego w relacjach rodzinnych. Chcą, aby ich opiekunowie kochali je i kochali siebie nawzajem. To sprawia, że czują się emocjonalnie bezpieczne.

W rodzinach silnie skonfliktowanych, w szczególności w rodzinach pełnych konfliktów między rodzicami, to bezpieczeństwo emocjonalne jest zagrożone. Bycie świadkiem konfliktów między rodzicami, które nie są rozwiązywane w zdrowy sposób, sprawia, że dzieci są podatne na problemy psychologiczne.

Kiedy rodzice angażują się w przerażające lub przerażające zachowanie podczas konfliktu, dziecko, które jest tego świadkiem, czuje się zagrożone. Strach i niepokój doświadczane przez dziecko motywują je do interwencji lub unikania konfliktu.

Celem tych dwóch reakcji - interwencji i unikania - jest samoobrona. W ten sposób umysł dziecka jest wyczulony na wykrywanie zagrożeń w środowisku społecznym. Bycie świadkiem przedłużającego się konfliktu między rodzicami sprawia, że dziecko postrzega nowe sytuacje społeczne jako zagrażające.

Bycie świadkiem konfliktów rodzicielskich aktywuje u dziecka Społeczny System Obrony (SDS). Celem tego rozwiniętego systemu jest ochrona przed krzywdą społeczną.

W rezultacie dziecko skanuje swoje otoczenie społeczne pod kątem krzywdy jako strategii obronnej. Dzieci, które doświadczają niepewności emocjonalnej w relacjach między rodzicami, stają się biegłe w wykrywaniu zagrożeń i rekrutują behawioralne strategie samoobrony.2

Takie dzieci mogą stać się nieśmiałe, uległe i niespokojne społecznie (unikanie) lub widzieć krzywdę tam, gdzie jej nie ma i bronić się poprzez agresję (zastraszanie).

Z umysłem nastawionym na wykrywanie zagrożeń społecznych, takie dzieci mogą stać się mniej wrażliwe na pozytywne sygnały społeczne, takie jak życzliwość.3

Nadmiernie aktywowana i nadwrażliwa SDS hamuje inne systemy podejścia Są one nazywane systemami podejścia, ponieważ umożliwiają dziecku podejście do świata i innych ludzi. Są to:

1. system eksploracji

Ten napędzany dopaminą system zachęca ludzi do opanowania ich fizycznego świata. Napędza ludzi do odkrywania i rozumienia ich świata.

Ponieważ dzieci niepewne emocjonalnie są zaabsorbowane wykrywaniem zagrożeń społecznych, system ten schodzi na dalszy plan. Mogą one cierpieć z powodu problemów, takich jak słabe wyniki w szkole lub brak umiejętności rozwiązywania problemów.

2) System afiliacji

System ten motywuje ludzi do nawiązywania przyjaźni i tworzenia wspólnej tożsamości w relacjach społecznych. Ponieważ SDS zakłóca przetwarzanie pozytywnych sygnałów społecznych, dzieci niepewne emocjonalnie mają trudności z nawiązywaniem bliskich relacji.

3. system opieki

System ten czyni nas wrażliwymi na sygnały niepokoju (smutek i płacz) emitowane przez innych oraz generuje współczucie i empatię, dzięki czemu możemy wykazywać zachowania opiekuńcze. Nadmiernie aktywowany SDS zakłóca ten system, zmniejszając szanse, że dziecko wykaże zachowania pomocne.

O ile coś nie przywróci SDS do normalnego poziomu aktywacji, ten system obronny może zabarwić życie osoby znacznie dłużej niż dzieciństwo i okres dojrzewania.

Osoba ta może mieć trudności z osiągnięciem swoich celów, ponieważ nie stara się zrozumieć świata (system eksploracyjny) i tworzyć relacji (system afiliacyjny i opiekuńczy).

Osoby, które doświadczyły niepewności emocjonalnej we wczesnym dzieciństwie, mogą nauczyć się nowych sposobów myślenia i zachowania, aby sobie z tym poradzić, angażując swoje systemy podejścia i utrzymując SDS w ryzach.

Referencje

1. Davies, P. T., Martin, M. J., & Sturge-Apple, M. L. (2016). Teoria bezpieczeństwa emocjonalnego i psychopatologia rozwojowa. Psychopatologia rozwojowa , 1-66.
2. Davies, P. T., Sturge-Apple, M. L., & Martin, M. J. (2013). Niezgoda w rodzinie a zdrowie dziecka: sformułowanie bezpieczeństwa emocjonalnego. W Rodziny i zdrowie dzieci (s. 45-74), Springer, New York, NY.
3. Pollak, S. D., & Tolley-Schell, S. (2004). Uwaga, emocje i rozwój psychopatologii.