Ludzki umysł to maszyna do zapominania. Zapomnieliśmy większość rzeczy, z którymi kiedykolwiek się zetknęliśmy.

Umysł zawsze stara się o czymś zapomnieć, ponieważ musi zrobić miejsce na nowe rzeczy. Przechowywanie pamięci pochłania zasoby, więc pamięć musi być stale czyszczona i aktualizowana.

Badania pokazują, że świadoma część mózgu aktywnie ogranicza dostęp do wspomnień.2

Dzieje się tak, ponieważ świadomy umysł musi uwolnić się od nowych doświadczeń i tworzyć nowe wspomnienia.

Uwaga jest również ograniczonym zasobem. Jeśli cała twoja świadoma uwaga byłaby skupiona na wspomnieniach, przeszkadzałoby ci to w zdobywaniu nowych doświadczeń.

Pomimo tego, dlaczego trzymamy się niektórych wspomnień?

Dlaczego umysł czasami nie potrafi zapomnieć?

Dlaczego nie potrafimy zapomnieć o niektórych ludziach i doświadczeniach?

Kiedy pamiętanie przebija zapominanie

Nasze umysły są zaprojektowane do zapamiętywania ważnych rzeczy. Sposób, w jaki ustalamy, co jest dla nas ważne, opiera się na naszych emocjach. Tak więc umysł ma tendencję do trzymania się wspomnień, które mają dla nas znaczenie emocjonalne.

Nawet jeśli świadomie chcemy o czymś zapomnieć, nie możemy. Często dochodzi do konfliktu między tym, czego chcemy świadomie, a tym, czego chce nasza podświadomość kierowana emocjami. Najczęściej wygrywa ta druga i nie możemy pozbyć się niektórych wspomnień.

Badania potwierdzają, że emocje mogą ograniczyć naszą zdolność do zapominania o rzeczach, o których najbardziej chcielibyśmy zapomnieć.3

Nie jesteśmy w stanie zapomnieć o niektórych osobach, ponieważ miały one na nas emocjonalny wpływ. Ten emocjonalny wpływ może być zarówno pozytywny, jak i negatywny.

Pozytywny wpływ emocjonalny

• Oni kochali Ciebie/Ty kochałeś ich
• Oni troszczyli się o ciebie/ty troszczyłeś się o nich
• Polubili cię / ty polubiłeś ich

Negatywny wpływ emocjonalny

• Oni cię nienawidzili/ Ty ich nienawidziłeś
• Oni ranią ciebie/Ty ranisz ich

Tabela priorytetów umysłu dla pamięci

Biorąc pod uwagę, że przechowywanie pamięci pochłania zasoby umysłowe, a baza danych pamięci jest stale aktualizowana, ma sens, że umysł nadaje priorytet przechowywaniu ważnych (emocjonalnych) informacji.

Pomyśl o umyśle jak o wykresie priorytetów przechowywania i przywoływania pamięci. Elementy związane z rzeczami znajdującymi się w górnej części wykresu są najprawdopodobniej przechowywane i przywoływane. Rzeczy znajdujące się w dolnej części są rzadko przechowywane i łatwo o nich zapomnieć.

Jak widać, rzeczy związane z reprodukcją, przetrwaniem i statusem społecznym są częściej przechowywane i przywoływane.

W ten sposób zorganizowana jest tabela priorytetów umysłu. Nie możesz ustalić priorytetów po swojemu. Umysł ceni to, co ceni.

Zwróć uwagę, że elementy znajdujące się w górnej części tego wykresu często mają związek z innymi ludźmi. Kiedy inni ułatwiają ci przetrwanie, sukces reprodukcyjny lub status społeczny, mają na ciebie pozytywny wpływ emocjonalny.

Kiedy zagrażają one twojemu przetrwaniu, reprodukcji i statusowi, mają na ciebie negatywny wpływ emocjonalny.

To dlatego trudno ci zapomnieć o ludziach, których lubisz, w których się podkochujesz, na których ci zależy lub których kochasz. Próbując zapamiętać tych ludzi, twój umysł stara się pomóc ci przetrwać, rozmnażać się i osiągnąć status poprzez pozytywne emocje.

To również dlatego trudno ci zapomnieć o ludziach, których nienawidzisz lub którzy cię skrzywdzili. Próbując zapamiętać tych ludzi, twój umysł próbuje pomóc ci przetrwać, rozmnażać się i statusować poprzez negatywne emocje.

Pozytywne emocje

• Ciągle myślisz o swojej sympatii, ponieważ twój umysł chce, abyś się do niej zbliżył (i ostatecznie rozmnażał).
• Jako dziecko kochałeś swoich rodziców, ponieważ było to konieczne do przetrwania.
• Nie możesz przestać myśleć o tym, jak szef pochwalił cię na spotkaniu (podniósł twój status społeczny).

Negatywne emocje

• Wciąż myślisz o dzieciaku, który znęcał się nad tobą w szkole wiele lat później (zagrażał przetrwaniu i statusowi).
• Nie możesz pogodzić się z niedawnym zerwaniem (grożącym reprodukcją).
• Nie możesz zapomnieć o szefie, który obraził cię przed kolegami (groźba utraty statusu).

Jak o kimś zapomnieć: Dlaczego puste rady nie działają?

Teraz, gdy rozumiesz, co się dzieje, gdy nie możesz o kimś zapomnieć, jesteś lepiej przygotowany do radzenia sobie w takich sytuacjach.

Problem z większością porad dotyczących zapominania o ludziach polega na tym, że są one puste.

Jeśli przechodzisz przez trudne rozstanie, ludzie będą dawać ci puste rady, takie jak:

"Pogódź się z nim/nią".

"Wybacz i zapomnij".

"Ruszaj".

"Naucz się odpuszczać".

Problem z tymi radami, które mają dobre intencje, polega na tym, że spadają one na twój umysł. Twój umysł nie wie, co z nimi zrobić, ponieważ nie mają one związku z najważniejszymi pozycjami w jego tabeli priorytetów.

Kluczem do zapomnienia o ludziach i pójścia naprzód jest zatem powiązanie tych pustych rad z tym, co ceni umysł.

Kiedy przechodzisz przez rozstanie, coś ważnego w twoim życiu się skończyło. W twoim życiu jest dziura. Nie możesz po prostu "żyć dalej".

Powiedzmy, że znajomy powiedział ci coś takiego:

"Jesteś w takim momencie swojego życia, w którym powinnaś bardziej skupić się na karierze. Kiedy osiągniesz stabilność, będziesz w lepszej pozycji do znalezienia partnera do związku".

Widzisz, co oni tam zrobili?

Połączyli "przejście teraz" z "byciem w lepszej pozycji, aby później znaleźć partnera", co znajduje się na szczycie tabeli priorytetów umysłu. Ta rada nie jest bynajmniej pusta i może działać, ponieważ wykorzystuje to, co umysł ceni przeciwko umysłowi.

Powiedzmy, że jesteś na kogoś wściekły, bo upokorzył cię publicznie. Ciągle myślisz o tej osobie, zawładnęła ona twoim umysłem. Biorąc prysznic, zastanawiasz się, co powinieneś był jej odpowiedzieć.

W tym momencie, jeśli ktoś powie ci "wybacz i zapomnij", prawdopodobnie cię to wkurzy. Zamiast tego rozważ tę radę:

"Facet, który był dla ciebie nieuprzejmy, ma reputację nieuprzejmego. Prawdopodobnie został przez kogoś zraniony w przeszłości, a teraz rzuca się na niewinnych".

Ta rada przedstawia faceta jako zranioną osobę, która nie może uporać się ze swoimi problemami - dokładnie to, czego chce twój umysł. Twój umysł chce podnieść twój status w porównaniu z nim. To oni są zranieni, nie ty. Nie ma lepszego sposobu na poniżenie go niż myślenie, że został zraniony.

Więcej przykładów

Próbuję wymyślić kilka niekonwencjonalnych przykładów, aby wyjaśnić tę koncepcję dalej. Idealnie byłoby, gdyby twój partner w związku spełniał wszystkie ważne elementy na wykresie priorytetów.

Na przykład kobieta, która jest żoną szefa mafii, może mieć zaspokojone potrzeby reprodukcyjne i statusowe, ale jej przetrwanie może być stale zagrożone.

Jeśli jej przetrwanie było stale zagrożone, gdy była z nim, może w końcu poczuje ulgę, gdy z nim zerwie. Łatwiej będzie jej żyć dalej.

Podobnie, możesz nieustannie myśleć o swojej sympatii, ale jedna negatywna informacja na jej temat może zagrozić twojej najwyższej pozycji. I nie zajmie ci dużo czasu, aby się od niej oddalić.

Dużym powodem, dla którego ludzie nie mogą zapomnieć o osobach, z którymi zerwali, jest to, że uważają, że nie mogą znaleźć kogoś podobnego lub lepszego. Kiedy już to zrobią, mogą iść dalej, jakby nic się nie stało.

Jeśli chcesz zapomnieć o ludziach, którzy zranili cię w przeszłości, musisz dać swojemu umysłowi solidny powód, dla którego powinien zakopać topór wojenny. Idealnie byłoby, gdyby ten powód był oparty na rzeczywistości.

Znaczenie prowadzi do stronniczości

Ponieważ przetrwanie, reprodukcja i status są tak ważne dla umysłu, ma on tendencję do bycia stronniczym w tych kwestiach.

Na przykład, gdy przechodzisz przez rozstanie i tęsknisz za swoim byłym, prawdopodobnie nadmiernie skupiasz się tylko na dobrych stronach związku. Chcesz ponownie przeżyć te wspomnienia, zapominając, że były też negatywne strony związku.

Podobnie, może być łatwo postrzegać neutralne zachowanie jako niegrzeczne, ponieważ jako gatunek społeczny szukamy wrogów lub tych, którzy zagrażają naszemu statusowi.

Jeśli samochód zahamuje przed Tobą, prawdopodobnie pomyślisz, że kierowca jest kretynem. Być może spieszy się, próbując dotrzeć na ważne spotkanie.

Referencje

1. Popov, V., Marevic, I., Rummel, J., & Reder, L. M. (2019). Zapominanie jest cechą, a nie błędem: celowe zapominanie niektórych rzeczy pomaga nam zapamiętać inne, uwalniając zasoby pamięci roboczej. Nauki psychologiczne , 30 (9), 1303-1317.
2. Anderson, M. C., & Hulbert, J. C. (2021). Aktywne zapominanie: adaptacja pamięci przez kontrolę przedczołową. Roczny przegląd psychologii , 72 , 1-36.
3. Payne, B. K., & Corrigan, E. (2007). Emocjonalne ograniczenia celowego zapominania. Journal of Experimental Social Psychology (Czasopismo eksperymentalnej psychologii społecznej) , 43 (5), 780-786.