Ten artykuł bada, w jaki sposób ewolucja percepcji sprawia, że postrzegamy tylko część rzeczywistości, a nie jej całość.

Być może natknąłeś się na jeden z tych postów w mediach społecznościowych, w których poproszono Cię o przeczytanie akapitu, na końcu którego powiedziano Ci, że przegapiłeś niektóre artykuły, które były tam w tekście.

Następnie czytasz akapit ponownie i okazuje się, że rzeczywiście przeoczyłeś to dodatkowe "the" lub "a" podczas poprzedniego czytania. Jak mogłeś być tak ślepy?

Jeśli twój umysł pomija fragmenty informacji w akapicie, czy robi to samo ze światem?

Czy nasze postrzeganie rzeczywistości, którą widzimy każdego dnia, jest równie błędne?

Ignorowanie tego, co nieistotne

Łatwo jest zrozumieć, dlaczego mózg pomija zbędne artykuły w akapicie. Nie są one ważne, ponieważ przeszkadzają w zrozumieniu przesłania akapitu tak szybko, jak to możliwe.

Nasze mózgi ewoluowały w epoce kamienia łupanego, gdzie zdolność do podejmowania szybkich decyzji prawdopodobnie przyczyniła się do zwiększenia sprawności (tj. większych szans na przetrwanie i reprodukcję). Dokładne czytanie akapitów było stosunkowo nieistotne, jeśli chodzi o sprawność. W rzeczywistości pismo zostało wynalezione znacznie później.

Dlatego też, gdy prezentowany jest akapit, wszystko, na czym zależy umysłowi, to jak najszybsze zinterpretowanie zawartej w nim wiadomości. Ignoruje drobne błędy, ponieważ marnowanie na nie czasu i energii może okazać się kosztowne.

Konsekwencje uzyskania właściwych informacji tak szybko, jak to możliwe, mogły oznaczać różnicę między życiem a śmiercią w środowiskach naszych przodków.

Sprawność fizyczna jest najważniejsza

Nasze mózgi ewoluowały nie tylko do podejmowania szybkich decyzji, ale także do analizowania informacji ze środowiska, które mają wpływ na nasze przetrwanie i reprodukcję, tj. na naszą kondycję.

Innymi słowy, twój umysł jest wrażliwy na te sygnały w środowisku, które mogą potencjalnie wpłynąć na twoje przetrwanie i reprodukcję.

To dlatego szybko wykrywamy jedzenie i atrakcyjnych ludzi w otoczeniu, ale nie jesteśmy w stanie dostrzec dodatkowego "the" w akapicie. Wiedza o tym, gdzie znajduje się jedzenie i potencjalni partnerzy, może przyczynić się do naszej sprawności.

Podobnie, gdy słyszysz szelest plastikowego opakowania, zakładasz obecność jedzenia, dopóki twój przyjaciel nie pokaże ci wyraźnie, że opakowanie zawiera niejadalną ładowarkę do telefonu.

Fitness bije prawdę na głowę

Kiedy patrzymy na inne zwierzęta, często widzimy, że ich postrzeganie świata jest zupełnie inne niż nasze. Węże, na przykład, widzą w ciemności tak, jak można by to zrobić za pomocą kamery na podczerwień. Podobnie nietoperze konstruują swój obraz świata za pomocą fal dźwiękowych.

Ogólnie rzecz biorąc, każdy żywy organizm widzi świat, który najlepiej pomaga mu przetrwać i rozmnażać się. Nie muszą widzieć prawdziwego obrazu świata.

Ewolucja przez dobór naturalny, ogólnie rzecz biorąc, faworyzuje percepcję, która jest dostosowana do sprawności, a nie do obiektywnej prawdy o świecie.

Chociaż może się wydawać, że my, ludzie, widzimy prawdę o tym, co jest na zewnątrz, faktem jest, że wszystko, co widzimy, obejmuje tylko niewielką część widma elektromagnetycznego. Innymi słowy, widzimy tylko bardzo małą część tego, co naprawdę tam jest, ale ta niewielka część wystarcza, aby umożliwić nam przetrwanie i rozwój.

Eksperymenty oparte na ewolucyjnych modelach gier wykazały, że dokładne strategie percepcyjne nie konkurują z niedokładnymi strategiami percepcyjnymi w nadawaniu kondycji. W rzeczywistości prawdziwe strategie percepcyjne, które zapewniają dokładny obraz świata, zostały szybko doprowadzone do wyginięcia w tych eksperymentach.

Czy cokolwiek z tego jest prawdziwe?

Niektórzy badacze doprowadzili pomysł, że nie widzimy świata dokładnie, do skrajności i przedstawili tak zwaną Interfejsową Teorię Percepcji.

Zgodnie z tą teorią wszystko, co widzimy, istnieje, ponieważ zostaliśmy wyewoluowani, aby widzieć właśnie to. To, co postrzegamy, jest interfejsem, a nie prawdziwą rzeczywistością rzeczy.

Ten długopis, który widzisz na stole, nie jest tak naprawdę długopisem. Podobnie jak każdy inny przedmiot, który widzisz, ma on głębszą rzeczywistość, której nie możesz dostrzec tylko dlatego, że twój naturalnie wybrany mózg nie jest w stanie jej dostrzec.