Aby zrozumieć, co powoduje nadmierne myślenie, musimy zrozumieć, dlaczego w ogóle myślimy. Następnie możemy zacząć badać, dlaczego ten proces przechodzi w nadbieg i co można zrobić, aby go przezwyciężyć.

W pierwszej połowie XX wieku behawioryści zdominowali dziedzinę psychologii. Wierzyli, że zachowanie jest produktem skojarzeń umysłowych i konsekwencji zachowania. Dało to początek warunkowaniu klasycznemu i warunkowaniu operacyjnemu.

Mówiąc prościej, warunkowanie klasyczne mówi, że jeśli bodziec i reakcja występują razem często, to bodziec wywołuje reakcję. W klasycznym eksperymencie za każdym razem, gdy psy Pawłowa otrzymywały jedzenie, dzwoniono dzwonkiem, tak że dzwonienie dzwonkiem przy braku jedzenia wywoływało reakcję (ślinienie).

Z drugiej strony, warunkowanie operacyjne zakłada, że zachowanie jest wynikiem jego konsekwencji. Jeśli zachowanie ma pozytywną konsekwencję, prawdopodobnie je powtórzymy. Odwrotnie jest w przypadku zachowania z negatywną konsekwencją.

Dlatego według behawioryzmu ludzki umysł był czarną skrzynką, która generowała reakcję w zależności od otrzymanego bodźca.

Następnie pojawili się kognitywiści, którzy twierdzili, że w czarnej skrzynce również dzieje się coś, co skutkuje myśleniem behawioralnym.

Zgodnie z tym poglądem, ludzki umysł jest procesorem informacji. Przetwarzamy/interpretujemy rzeczy, które nam się przydarzają, zamiast ślepo reagować na bodźce. Myślenie pomaga nam rozwiązywać problemy, planować nasze działania, podejmować decyzje itp.

Dlaczego za dużo myślimy?

Krótko mówiąc, myślimy za dużo, gdy utkniemy w martwym punkcie podczas przetwarzania/interpretowania rzeczy, które dzieją się w naszym otoczeniu.

W dowolnym momencie możesz zwracać uwagę na jedną z dwóch rzeczy - na to, co dzieje się w twoim otoczeniu i na to, co dzieje się w twoim umyśle. Trudno jest zwracać uwagę na obie rzeczy jednocześnie. Nawet szybkie przełączanie się między nimi wymaga wysokiego poziomu świadomości.

Teraz, aby rozwiązać problemy w naszym otoczeniu, często musimy myśleć. Innymi słowy, musimy cofnąć się i przekierować naszą uwagę z otoczenia na nasz umysł. Trudno jest myśleć i angażować się w nasze otoczenie w tym samym czasie. Mamy ograniczone zasoby umysłowe.

Jeśli jesteśmy w stanie szybko rozwiązać problem, możemy szybko wrócić do angażowania się w nasze otoczenie. Jak myślisz, co się stanie, jeśli staniemy w obliczu złożonego problemu, który nie jest łatwy do rozwiązania? Dokładnie! Będziemy nadmiernie myśleć.

Będziemy nadmiernie myśleć, ponieważ wymaga tego natura problemu. Zmuszając cię do nadmiernego myślenia, twój umysł skutecznie skupia twoją uwagę na problemie. Jesteś w swojej głowie, ponieważ jest to miejsce, z którego możesz znaleźć rozwiązanie złożonego problemu.

Im bardziej skomplikowany problem, tym więcej i dłużej będziesz nad nim rozmyślać. Nie ma znaczenia, czy problem da się rozwiązać, czy też nie; twój mózg wprowadza cię w tryb nadmiernego myślenia, ponieważ tylko w ten sposób wie, jak rozwiązać trudne lub nowe problemy.

Powiedzmy, że właśnie oblałeś egzamin. Kiedy wrócisz do domu, będziesz w kółko myśleć o tym, co się stało. Twój umysł wykrył, że coś jest nie tak w twoim otoczeniu.

Dlatego też stara się przywrócić cię do głowy, abyś mógł zrozumieć, co się stało, dlaczego tak się stało i jak możesz to rozwiązać lub zapobiec temu w przyszłości.

Jeśli jednak problem jest o wiele bardziej skomplikowany, możesz popaść w niekończące się rozmyślania.

Podsumowując, nadmierne myślenie jest mechanizmem, który pozwala nam zrozumieć naturę naszych złożonych problemów, abyśmy mogli spróbować je rozwiązać.

Nadmierne myślenie nie jest nawykiem

Problem z postrzeganiem nadmiernego myślenia jako nawyku lub cechy polega na tym, że ignoruje ono kontekst, w którym się ono pojawia i jego cel. Tak zwany nawykowy nadmierny myśliciel nie myśli o wszystkim przez cały czas.

Intensywność i częstotliwość nadmiernego myślenia zależy od charakteru złożonego i unikalnego problemu, przed którym stoi każda osoba.

Odrzucanie nadmiernego myślenia jako kolejnego złego nawyku, którego musimy się pozbyć poprzez takie rzeczy, jak rozproszenie uwagi i uważność, mija się z szerszym obrazem. Ponadto nawyki wiążą się z pewnego rodzaju nagrodą. Nie dotyczy to nadmiernego myślenia, które zwykle pogarsza samopoczucie z czasem.

Dlaczego nadmierne myślenie jest złe

Ludzie chcą pozbyć się nadmiernego myślenia, ponieważ często czują się źle i mogą prowadzić do stresu i depresji. Ruminacja jest w rzeczywistości silnym predyktorem depresji.

W moim artykule na temat depresji, a także w mojej książce Depression's Hidden Purpose (Ukryty cel depresji), powiedziałem, że depresja spowalnia nas, abyśmy mogli rozmyślać o naszych życiowych problemach.

Rzecz w tym, że podobnie jak w przypadku wielu innych rzeczy w psychologii, nie jest do końca jasne, czy ruminacja powoduje depresję, czy depresja prowadzi do ruminacji. Podejrzewam, że jest to relacja dwukierunkowa. Obie są przyczynami i skutkami siebie nawzajem.

Może być wiele powodów, dla których nadmierne myślenie prowadzi do negatywnych emocji:

Po pierwsze, jeśli nadmiernie rozmyślasz, nie widząc żadnego rozwiązania, czujesz się źle, ponieważ stajesz się beznadziejny i bezradny. Po drugie, jeśli nie jesteś pewien swojego potencjalnego rozwiązania, czujesz się źle, ponieważ brakuje ci motywacji do jego wdrożenia.

Po trzecie, negatywne myśli, takie jak "Dlaczego zawsze mi się to przytrafia?", "Mam pecha" lub "To zaszkodzi mojej przyszłości" mogą prowadzić do negatywnych emocji.

Ponadto, gdy jesteśmy w stanie emocjonalnym, pozytywnym lub negatywnym, mamy tendencję do przedłużania go. To dlatego robimy więcej rzeczy, które przynoszą nam szczęście, gdy jesteśmy szczęśliwi i dlaczego postrzegamy wszystko negatywnie, gdy czujemy się źle. Lubię nazywać to emocjonalną inercją.

Jeśli nadmierne myślenie prowadzi do negatywnych emocji, prawdopodobne jest, że będziesz postrzegać neutralne rzeczy jako negatywne, aby przedłużyć swój negatywny stan emocjonalny.

Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że nadmierne myślenie samo w sobie nie jest problemem. Oczywiście, jeśli nadmierne myślenie sprawia, że czujesz się źle i nie rozwiązuje twojego problemu, będziesz chciał wiedzieć, jak to zatrzymać i wylądujesz w artykułach takich jak ten.

Odpychają mnie ogólne rady, takie jak "unikaj paraliżu analitycznego" lub "stań się osobą działającą".

Jak można oczekiwać, że ktoś, kto staje w obliczu złożonego problemu, od razu podejmie działania? Czy nie zaszkodziłoby, gdyby najpierw spróbował w pełni zrozumieć naturę swojego problemu i jego konsekwencje?

To, że poświęcasz czas na zrozumienie swojego problemu i nie podejmujesz działań od razu, nie oznacza, że nie jesteś "osobą działającą".

W tym samym czasie, po przemyśleniu, po pełnym przetworzeniu problemu, musisz podjąć decyzję. Czy można go rozwiązać? Czy warto go rozwiązać? Czy można go kontrolować? A może powinieneś go porzucić i zapomnieć o nim?

Daj swojemu umysłowi solidne powody, by podążać daną ścieżką, a on będzie nią podążał.

Przezwyciężanie nadmiernego myślenia

Nadmierne myślenie automatycznie ustanie, gdy rozwiążesz kwestię, która powoduje nadmierne myślenie. Jeśli musisz myśleć więcej, aby zdecydować, jaką ścieżkę kariery wybrać, niż zdecydować, co zjeść na obiad, co w tym złego? Po co demonizować nadmierne myślenie?

Nadmierne myślenie jest w większości przypadków dobrą rzeczą. Jeśli jesteś nadmiernie myślący, prawdopodobnie jesteś inteligentny i potrafisz spojrzeć na problem ze wszystkich stron. Nie należy skupiać się na tym, jak przestać nadmiernie myśleć, ale na tym, dlaczego nadmiernie myślisz, a zwłaszcza dlaczego nadmierne myślenie nie działa.

Nie widzisz rozwiązania? A może zmienisz sposób, w jaki podchodzisz do problemu? A może poszukasz pomocy u osoby, która borykała się z tym samym problemem?

Żyjemy w czasach, w których coraz bardziej złożone problemy są na nas nieustannie rzucane. Dawno minęły czasy, kiedy musieliśmy po prostu polować i zbierać, aby przetrwać.

Nasze umysły są przystosowane do środowisk, w których życie nie było tak skomplikowane jak dziś. Jeśli więc twój umysł chce spędzić więcej czasu na rozmyślaniu nad jakimś problemem, pozwól mu na to. Daj mu odpocząć. Zmaga się z zadaniami, które nie zostały nawet wymienione w jego opisie stanowiska.