Dit artikel geeft antwoord op de vraag: Zijn vrouwen gevoeliger voor aanraking? Maar eerst wil ik dat je naar het volgende scenario kijkt:

Mike had ruzie met zijn vriendin Rita. In het midden van een hatelijke woordenwisseling besloot Rita dat ze er genoeg van had en draaide zich om om te vertrekken.

Mike greep haar arm in een poging te voorkomen dat ze wegging, omdat hij de woordenwisseling wilde voortzetten. Op dat moment trok Rita zichzelf terug en riep boos: "Raak me niet aan!".

Mijn vraag is nu: Als het Mike was geweest die probeerde weg te gaan en Rita hem daarvan weerhield, zou hij dan hetzelfde hebben gezegd?

Waarom horen we mannen nooit "Raak me niet aan" zeggen tegen hun vrouwelijke partners in een relatie als ze boos zijn of emotioneel met hen gebroken zijn?

Het korte antwoord is: het maakt mannen niet uit. Mannen geven niet zoveel om aanrakingen in relaties als vrouwen.

Vrouwen en aanraking

De reden waarom vrouwen enorm veel belang hechten aan aanrakingen in relaties is dat ze aanrakingen zien als een cruciaal onderdeel van hechting. Ze hechten meer belang aan het knuffelen van hun mannen, vrienden en kinderen.

Dit is duidelijk te zien in de typische begroetingsgebaren van vrouwen met hun vriendinnen van hetzelfde geslacht. Ze schudden elkaar de hand, knuffelen en kussen hun beste vriendinnen. Kijk naar de foto's die vrouwen uploaden op sociale media met hun vriendinnen. Je zult vaak zien dat ze heel dicht bij elkaar zijn, elkaar stevig vasthouden, knuffelen en soms zelfs zoenen als ze geen pruillipje trekken.

Als mannen zo'n foto met hun mannelijke vrienden zouden uploaden waarop ze elkaar knuffelen en omhelzen, zou iedereen zich ongemakkelijk voelen. Heteroseksuele mannen vermijden het om hun mannelijke vrienden 'ongepast' aan te raken en zowel mannen als vrouwen tonen een weerzinwekkende houding ten opzichte van degenen die het wel doen en verdenken hen er vaak van homoseksueel te zijn.

Sommigen hebben dit veelvoorkomende fenomeen 'een gebrek aan platonische aanraking in het leven van mannen' genoemd en geven de maatschappij de schuld van dergelijk stereotiep gedrag. Het is waarschijnlijker een viscerale reactie die niets te maken heeft met maatschappelijke invloed, aangezien dergelijk gedrag dwars door culturen heen loopt.

De reden hierachter is dat mannen aanrakingen niet als essentieel zien voor sociale binding, in ieder geval niet zo belangrijk als vrouwen. Dit komt doordat ze een lagere gevoeligheid voor aanrakingen hebben dan vrouwen.

Het zit allemaal in de huid

De huid is het tastorgaan en als vrouwen meer belang hechten aan aanrakingen, dan is het logisch om aan te nemen dat hun huidgevoeligheid hoger zou moeten zijn dan bij mannen. Onderzoeken hebben aangetoond dat vrouwen gevoeliger zijn voor druk op de huid op elk deel van het lichaam.1 Microscopisch onderzoek van de huid van vrouwen heeft aangetoond dat ze meer zenuwreceptoren op hun huid hebben.2

De hogere gevoeligheid van vrouwen voor aanraking (tenminste in de handen) zou ook kunnen komen doordat ze kleinere vingers hebben dan mannen.

Mensen met kleinere vingers hebben een fijnere tastzin en onderzoekers denken dat dit komt doordat kleinere vingers waarschijnlijk dichter bij elkaar gelegen sensorische receptoren hebben. Dit geldt echter ook voor mannen. Mannen met kleinere vingers (wat zelden voorkomt) hebben een grotere tastgevoeligheid.3

Eenvoudige observatie leert ons dat de huid van mannen over het algemeen grover is dan die van vrouwen. Daarom rimpelt de huid van vrouwen sneller naarmate ze ouder worden.

Hogere gevoeligheid = meer pijn

Als vrouwen meer zenuwreceptoren op hun huid hebben, is het logisch dat ze meer pijn voelen dan mannen.

Onderzoeken hebben consequent aangetoond dat vrouwen een grotere pijngevoeligheid, verbeterde pijnfacilitering en verminderde pijnremming hebben dan mannen.4

Maar wat zou de belangrijkste winst zijn, evolutionair gezien, door een lagere gevoeligheid voor pijn?

Wanneer mannen in de puberteit raken en hun lichaam hen voorbereidt op de 'jacht', verliezen ze het grootste deel van hun gevoeligheid voor aanraking.5

Voorouderlijke mannen hadden gedesensibiliseerde lichamen nodig omdat ze vaker dan vrouwen in pijnveroorzakende situaties terechtkwamen. Ze moesten hun prooi door doornstruiken achtervolgen en met hun vijanden vechten. Ze konden zich in zulke omstandigheden geen zorgen maken over het voelen van pijn. Ze konden zich niet door pijn laten weerhouden om te doen wat cruciaal was voor hun overleving.

Veel mannen hebben die ervaring, meestal als tiener, waarbij ze zo bezig zijn met een spel in de buitenlucht dat ze geen idee hebben dat ze hun knie hebben geschaafd. Ze voelen de pijn niet eens tijdens het hele spel, maar pas achteraf - wanneer hun aandacht wordt getrokken door de bloedende en met littekens bedekte knie.

Evolutie, vrouwen, aanraking en sociale banden

De reden waarom vrouwen een hogere aanraakgevoeligheid hebben die sociale binding vergemakkelijkt, zou kunnen zijn dat ze geëvolueerd zijn als natuurlijke verzorgers en opvoeders.

Mensenbaby's hebben, in tegenstelling tot andere zoogdieren, lange periodes van verzorging nodig. De hogere aanraakgevoeligheid bij vrouwen zou ervoor zorgen dat mensenbaby's alle extra zorg en verzorging krijgen die ze nodig hebben, terwijl vrouwen zich tegelijkertijd goed voelen als ze die geven.

Lichamelijk contact met baby's is essentieel voor hun lichamelijke en psychologische ontwikkeling. Het vermindert niet alleen het stressniveau van zowel de moeder als het kind, maar een onderzoek bij premature baby's toonde ook aan dat de voordelen die ze ondervonden van veelvuldige aanrakingen door hun moeders zich uitstrekten tot de eerste 10 jaar van hun leven.6

Daarom is het belang dat vrouwen hechten aan aanrakingen in relaties waarschijnlijk een uitbreiding van hun aanleg om hun baby's voldoende huid-huidcontact te geven.

Referenties

1. Moir, A. P., & Jessel, D. (1997). Hersenseks Random House (UK). American Society of Plastic Surgeons (2005, 25 oktober). Studie toont aan waarom vrouwen gevoeliger zijn voor pijn dan mannen. ScienceDaily Opgehaald op 22 juli 2017 van www.sciencedaily.com/releases/2005/10/051025073319.htm
2. Society for Neuroscience (2009, december 28). Vrouwen hebben een beter tastgevoel door kleinere vingers. ScienceDaily Opgehaald op 22 juli 2017 van www.sciencedaily.com/releases/2009/12/091215173017.htm
3. Bartley, E. J., & Fillingim, R. B. (2013). Sekseverschillen in pijn: een kort overzicht van klinische en experimentele bevindingen. Brits tijdschrift voor anesthesie , 111 (1), 52-58.
4. Pease, A., & Pease, B. (2016). Why Men Don't Listen & Women Can't Read Maps: Hoe je de verschillen kunt ontdekken in de manier waarop mannen & vrouwen denken . Hachette UK.
5. Feldman, R., Rosenthal, Z., & Eidelman, A. I. (2014). Maternal-preterm skin-to-skin contact enhances child physiologic organization and cognitive control across the first 10 years of life. Biologische psychiatrie , 75 (1), 56-64.