Om te begrijpen wat overmatig denken veroorzaakt, moeten we eerst begrijpen waarom we überhaupt denken. Daarna kunnen we beginnen te onderzoeken waarom dit proces in overdrive gaat en wat we kunnen doen om het te overwinnen.

In de eerste helft van de 20e eeuw domineerden behavioristen het vakgebied van de psychologie. Zij geloofden dat gedrag het product was van mentale associaties en gevolgen van gedrag. Dit gaf geboorte aan klassieke conditionering en operante conditionering.

Eenvoudig gezegd zegt klassieke conditionering dat als een stimulus en een respons vaak samen voorkomen, de stimulus de respons uitlokt. In een klassiek experiment werd telkens wanneer Pavlovs honden voedsel kregen, een bel geluid zodat het rinkelen van de bel in afwezigheid van voedsel een respons genereerde (speekselen).

Aan de andere kant stelt operante conditionering dat gedrag het resultaat is van de gevolgen. Als een gedrag een positief gevolg heeft, zullen we het waarschijnlijk herhalen. Het tegenovergestelde geldt voor gedrag met een negatief gevolg.

Volgens het behaviorisme was de menselijke geest dus een zwarte doos die een reactie genereerde afhankelijk van de ontvangen stimulus.

Toen kwamen de cognitivisten die stelden dat er in de zwarte doos ook iets gaande was dat resulteerde in gedragsdenken.

Volgens deze visie is de menselijke geest een processor van informatie. We verwerken/interpreteren dingen die ons overkomen in plaats van alleen maar blindelings te reageren op stimuli. Nadenken helpt ons om problemen op te lossen, onze acties te plannen, beslissingen te nemen, enz.

Waarom denken we te veel na?

Om een lang verhaal kort te maken: we overdenken wanneer we vastzitten bij het verwerken/interpreteren van de dingen die in onze omgeving gebeuren.

Op elk gegeven moment kun je aandacht besteden aan een van de twee dingen - wat er in je omgeving gebeurt en wat er in je geest gebeurt. Het is moeilijk om aandacht te besteden aan beide tegelijk. Zelfs snel schakelen tussen de twee vereist een hoog niveau van bewustzijn.

Om problemen in onze omgeving op te lossen, moeten we vaak nadenken. Met andere woorden, we moeten een stapje terug doen en onze aandacht verleggen van de omgeving naar onze geest. Het is moeilijk om tegelijkertijd te denken en ons bezig te houden met onze omgeving. We hebben beperkte mentale bronnen.

Als we in staat zijn om een probleem snel op te lossen, kunnen we snel weer verder met onze omgeving. Wat denk je dat er gebeurt als we geconfronteerd worden met een complex probleem dat niet eenvoudig op te lossen is? Precies! Dan gaan we overdenken.

We overdenken omdat de aard van het probleem daarom vraagt. Door je te laten overdenken, richt je geest met succes je aandacht op het probleem. Je zit in je hoofd. Je zit in je hoofd omdat dat de plek is van waaruit je een oplossing voor je complexe probleem kunt bedenken.

Hoe complexer je probleem, hoe meer en langer je zult overdenken. Het maakt niet uit of het probleem wel of niet kan worden opgelost; je hersenen zetten je in de overdenkmodus omdat dat de enige manier is om moeilijke of nieuwe problemen op te lossen.

Stel, je bent net gezakt voor een examen. Als je thuiskomt, merk je dat je keer op keer nadenkt over wat er is gebeurd. Je geest heeft ontdekt dat er iets mis is in je omgeving.

Daarom probeert het je terug te brengen naar je hoofd, zodat je kunt begrijpen wat er is gebeurd, waarom het is gebeurd en hoe je het kunt oplossen of in de toekomst kunt voorkomen.

Deze vlaag van overdenken eindigt meestal wanneer je jezelf belooft dat je harder zult studeren voor het volgende werkstuk. Als een probleem echter veel complexer is dan dat, zul je merken dat je verstrikt raakt in een eindeloze vlaag van overdenken.

Kortom, overthinking is een mechanisme dat ons in staat stelt om de aard van onze complexe problemen te begrijpen, zodat we ze kunnen proberen op te lossen.

Overdrijven is geen gewoonte

Het probleem met het zien van overdenken als een gewoonte of een eigenschap is dat het voorbijgaat aan de context waarin het gebeurt en aan het doel ervan. Een zogenaamde gewoonte-overdenker overdenkt niet voortdurend alles.

Wanneer mensen overdenken, hebben ze daar meestal goede redenen voor. De intensiteit en frequentie van overdenken hangt af van de aard van het complexe en unieke probleem waarmee elk individu wordt geconfronteerd.

Als je overmatig denken afdoet als gewoon een slechte gewoonte waar we vanaf moeten komen door dingen als afleiding en mindfulness, misken je het grotere plaatje. Gewoonten hebben ook een soort beloning die eraan gekoppeld is. Dit geldt niet voor overmatig denken, waardoor iemand zich na verloop van tijd meestal slechter gaat voelen.

Waarom piekeren slecht voelt

Mensen willen van piekeren af omdat het vaak slecht voelt en kan leiden tot stress en depressie. Rumineren is zelfs een sterke voorspeller van depressie.

In mijn artikel over depressie en in mijn boek Depression's Hidden Purpose zei ik dat depressie ons vertraagt zodat we onze levensproblemen kunnen herkauwen.

Het punt is, zoals met veel andere dingen in de psychologie, dat het niet helemaal duidelijk is of ruminatie depressie veroorzaakt of dat depressie leidt tot ruminatie. Ik vermoed dat het een tweerichtingsrelatie is. Beide zijn oorzaken en gevolgen van elkaar.

Er kunnen verschillende redenen zijn waarom overmatig denken tot negatieve emoties leidt:

Ten eerste, als je teveel hebt nagedacht zonder dat er een oplossing in zicht is, voel je je slecht omdat je hopeloos en hulpeloos wordt. Ten tweede, als je geen vertrouwen hebt in je potentiële oplossing, voel je je slecht omdat je de motivatie mist om je oplossing te implementeren.

Ten derde kunnen negatieve gedachten zoals "Waarom overkomt mij dit altijd?" of "Ik heb pech" of "Dit gaat mijn toekomst schaden" leiden tot negatieve emoties.

Als we in een emotionele toestand zijn, positief of negatief, hebben we ook de neiging om die te verlengen. Daarom doen we meer dingen die ons gelukkig maken als we gelukkig zijn en zien we alles negatief als we ons slecht voelen. Ik noem het graag emotionele traagheid.

Als overmatig denken leidt tot negatieve emoties, is het waarschijnlijk dat je neutrale dingen als negatief gaat ervaren om je negatieve emotionele toestand te verlengen.

Het is belangrijk om te beseffen dat overmatig denken op zich geen probleem is. Het falen ervan om je problemen op te lossen is dat wel. Natuurlijk, als overmatig denken je een slecht gevoel geeft en je probleem niet oplost, wil je weten hoe je het kunt stoppen en kom je terecht bij artikelen zoals deze.

Ik heb een afkeer van algemene adviezen zoals "vermijd analyseverlamming" of "word een persoon van actie".

Hoe verwacht je dat iemand die voor een complex probleem staat meteen actie onderneemt? Zou het kwaad kunnen als ze eerst proberen de aard van hun probleem en de implicaties ervan volledig te begrijpen?

Het is niet omdat je de tijd neemt om je probleem te begrijpen en niet meteen actie onderneemt, dat je geen "persoon van actie" bent.

Tegelijkertijd, na het overdenken, na het volledig verwerken van je probleem, moet je een beslissing nemen. Kan het worden opgelost? Is het de moeite waard om op te lossen? Kan het worden beheerst? Of moet je het laten vallen en vergeten?

Geef je geest goede redenen om een pad te volgen en hij zal volgen.

Overdrijven

Overdenken stopt automatisch als je het probleem oplost dat je aan het overdenken maakt. Als je meer moet nadenken om te beslissen welk carrièrepad je moet kiezen dan om te beslissen wat je gaat eten, wat kan daar dan kwaad aan zijn? Waarom zou je overdenken demoniseren?

Overdenken is meestal iets goeds. Als je een overdenker bent, ben je waarschijnlijk intelligent en in staat om een probleem van alle kanten te bekijken. De focus moet niet liggen op hoe je kunt stoppen met overdenken, maar op waarom je overdenkt en vooral waarom je overdenken niet werkt.

Heb je geen oplossing in zicht? Wat dacht je ervan om de manier waarop je het probleem benadert te veranderen? Wat dacht je ervan om hulp te zoeken bij iemand die met hetzelfde probleem te maken heeft gehad?

We leven in tijden waarin we voortdurend met steeds complexere problemen worden geconfronteerd. De tijd dat we alleen maar hoefden te jagen en te verzamelen om rond te komen, is voorbij.

Ons brein is aangepast aan omgevingen waarin het leven lang niet zo complex was als vandaag. Dus als je brein meer tijd wil besteden aan een probleem, laat het dan. Geef het een pauze. Het worstelt met taken die niet eens in zijn taakomschrijving stonden.