Waarom trekken we onze wenkbrauwen op om anderen te begroeten?

 Waarom trekken we onze wenkbrauwen op om anderen te begroeten?

Thomas Sullivan

Wanneer we anderen van een afstand begroeten, geven we ze een lichte hoofdknik of trekken we heel kort onze wenkbrauwen op. Dit laatste resulteert in een uitdrukking die bekend staat als de 'wenkbrauwflits'.

Bij een 'wenkbrauwflits' gaan de wenkbrauwen een fractie van een seconde snel omhoog en weer omlaag. Het doel van de 'wenkbrauwflits' is om de aandacht op iemands gezicht te vestigen zodat andere gezichtsuitdrukkingen van communicatie kunnen worden uitgewisseld.

De 'wenkbrauwflits' wordt over de hele wereld gebruikt als begroetingssignaal voor langeafstandsgesprekken, behalve in Japan, waar het als ongepast en onbeleefd wordt beschouwd.

Cultuur kan de betekenis van onze bewuste lichaamstaalgebaren en gezichtsuitdrukkingen veranderen, en doet dat ook vaak. Wenkbrauwen knipperen is zonder twijfel een bewuste gezichtsuitdrukking die we alleen geven aan de mensen die we kennen.

Wat de wenkbrauwflits overbrengt

Het optrekken van de wenkbrauwen geeft angst of verbazing aan in de taal van gezichtsuitdrukkingen.

Dus als we iemand begroeten en onze wenkbrauwen optrekken, kan dat betekenen "Ik ben verrast (aangenaam) je te zien" of het kan een angstreactie zijn die aangeeft: "Ik ben niet bedreigend" of "Ik zal je geen kwaad doen" of "Ik ben geïntimideerd door jou" of "Ik onderwerp me aan jou", net als een glimlach.

Misschien gaat de 'wenkbrauwflits' daarom bijna altijd gepaard met een glimlach.

Apen en andere apen gebruiken deze uitdrukking ook om een "niet-bedreigende" houding over te brengen. Of het nu verbazing of angst is, of een mengeling van beide emoties die aan de basis liggen van deze uitdrukking, één ding is duidelijk - het brengt altijd de boodschap over "ik erken je" of "ik zie je" of "ik onderwerp me aan je".

Als je moeite hebt om uit te vogelen hoe het knipperen van de wenkbrauwen een onderdanig signaal kan zijn ("Ik onderwerp me aan jou"), vergelijk het dan met het hoofdknikken, een duidelijk onderdanig gebaar waarbij we onze lengte verminderen om de hogere status van de ander te erkennen.

Aangezien de lichte hoofdknik en de wenkbrauwflits allebei, bijna door elkaar, kunnen worden gebruikt als begroetingssignaal op lange afstand, moeten ze dezelfde houding overbrengen. Als 'A' gelijk is aan 'B' en 'B' gelijk is aan 'C', dan is 'A' gelijk aan 'C'.

Zie ook: Heb ik ADHD (quiz)?

Onderwerping en dominantie

Zoals ik al eerder zei, wordt het optrekken van de wenkbrauwen in de taal van gezichtsuitdrukkingen geassocieerd met angst of verrassing. Als we bang zijn, worden we automatisch naar een onderdanige positie gedreven. Het optrekken van de wenkbrauwen duidt dus op onderdanigheid.

Laten we het nu eens hebben over het tegenovergestelde, het laten zakken van de wenkbrauwen. In gezichtsuitdrukkingen wordt het laten zakken van de wenkbrauwen geassocieerd met de emoties boosheid en walging.

Deze emoties drijven ons naar een dominante positie van waaruit we onszelf proberen te laten gelden en iemand kleineren of neerbuigend of neerbuigend doen. Dus het verlagen van de wenkbrauwen duidt in het algemeen op dominantie.

Zie ook: Monogamie vs polygamie: Wat is natuurlijk?

Als de conclusies die we hebben getrokken over het optrekken en laten zakken van de wenkbrauwen juist zijn, dan zouden de wetten van man-vrouw aantrekkingskracht (mannen voelen zich aangetrokken tot onderdanigheid en vrouwen voelen zich aangetrokken tot dominantie), beheerst door dominantie en onderdanigheid, ook hier van toepassing moeten zijn.

En dat doen ze, prachtig zelfs.

Mannen voelen zich aangetrokken tot vrouwen met opgetrokken wenkbrauwen (onderdanigheid) en vrouwen voelen zich aangetrokken tot mannen met neergeslagen wenkbrauwen (dominantie). Daarom hebben de meeste mannen van nature laagstaande wenkbrauwen, een geschenk van de natuur om hen te helpen er dominanter uit te zien.

Mannen met piekerige kapsels worden vaak als 'cool' beschouwd omdat hoe meer het voorhoofd blootligt, hoe kleiner de afstand tussen de wenkbrauwen en de ogen.

Aan de andere kant trekken vrouwen hun wenkbrauwen en oogleden op om het 'babygezicht' van een zuigeling te creëren, wat erg aantrekkelijk is voor mannen omdat het onderdanigheid uitstraalt. Door de wenkbrauwen op te trekken kunnen vrouwen hun ogen ook groter laten lijken dan ze zijn.

De natuur wist dit al die tijd al en heeft daarom de meerderheid van de vrouwen voorzien van hoog aangezette wenkbrauwen. Degenen die zijn beroofd van deze gave plukken en hertekenen hun wenkbrauwen hoger op het voorhoofd om de vergeetachtigheid van de natuur te compenseren.

Ze weten niet waarom ze het doen, maar onbewust begrijpen ze dat mannen het aantrekkelijk vinden.

Thomas Sullivan

Jeremy Cruz is een ervaren psycholoog en auteur die zich toelegt op het ontrafelen van de complexiteit van de menselijke geest. Met een passie voor het begrijpen van de fijne kneepjes van menselijk gedrag, is Jeremy al meer dan een decennium actief betrokken bij onderzoek en praktijk. Hij heeft een Ph.D. in psychologie aan een gerenommeerd instituut, waar hij zich specialiseerde in cognitieve psychologie en neuropsychologie.Door zijn uitgebreide onderzoek heeft Jeremy een diep inzicht ontwikkeld in verschillende psychologische fenomenen, waaronder geheugen, perceptie en besluitvormingsprocessen. Zijn expertise strekt zich ook uit tot het gebied van psychopathologie, met de nadruk op de diagnose en behandeling van psychische stoornissen.Jeremy's passie voor het delen van kennis bracht hem ertoe zijn blog Understanding the Human Mind op te richten. Door een breed scala aan psychologische bronnen samen te stellen, wil hij lezers waardevolle inzichten bieden in de complexiteit en nuances van menselijk gedrag. Van tot nadenken stemmende artikelen tot praktische tips, Jeremy biedt een uitgebreid platform voor iedereen die zijn begrip van de menselijke geest wil vergroten.Naast zijn blog wijdt Jeremy ook zijn tijd aan het doceren van psychologie aan een vooraanstaande universiteit, waarbij hij de geesten van aspirant-psychologen en onderzoekers koestert. Zijn boeiende manier van lesgeven en authentieke verlangen om anderen te inspireren, maken hem tot een zeer gerespecteerde en veelgevraagde professor in het veld.Jeremy's bijdragen aan de wereld van de psychologie reiken verder dan de academische wereld. Hij heeft talrijke research papers gepubliceerd in gerenommeerde tijdschriften, zijn bevindingen gepresenteerd op internationale conferenties en bijgedragen aan de ontwikkeling van de discipline. Met zijn sterke toewijding om ons begrip van de menselijke geest te vergroten, blijft Jeremy Cruz lezers, aspirant-psychologen en collega-onderzoekers inspireren en opleiden op hun reis naar het ontrafelen van de complexiteit van de geest.