Heb je wel eens meegemaakt dat je een vriend of vriendin op straat ziet en hem of haar begroet, om je vervolgens te realiseren dat het een wildvreemde is? Heb je wel eens een wildvreemde aangezien voor je verliefdheid of geliefde?

Het grappige is dat je je soms realiseert dat ze een vreemde zijn na je hebt hen begroet en zij hebben jou terug begroet.

Nog grappiger is het als een wildvreemde je uit het niets begroet en je teruggroet zonder enig idee te hebben wie hij is!

In beide gevallen, als je elkaar ruim voorbij bent, denken jullie allebei: "Wie was dat in godsnaam?"

In dit artikel onderzoeken we waarom ons brein ons zulke lastige en grappige trucjes laat zien.

Denken, werkelijkheid en perceptie

We zien de werkelijkheid niet altijd zoals ze is, maar we zien haar eerder door de lens van onze eigen unieke perceptie. Wat er in onze gedachten omgaat, beïnvloedt soms wat we waarnemen.

Dit is vooral waar als we in de greep zijn van een emotionele toestand of als we obsessief aan iets denken.

Uit angst kunnen we bijvoorbeeld een stuk touw dat op de grond ligt verwarren met een slang of een bundeltje draad met een spin, en uit honger kunnen we een gekleurd rond plastic bekertje verwarren met een vrucht.

Sterke emotionele toestanden zoals woede, angst en zelfs bezorgdheid kunnen ervoor zorgen dat we de werkelijkheid verkeerd waarnemen op een manier die deze emoties versterkt.

Zelfs op een obsessieve manier aan iets denken, met of zonder emotie, kan de manier waarop we de werkelijkheid waarnemen vervormen.

Als je geobsedeerd bent door iemand, denk je vaak aan die persoon en verwar je waarschijnlijk andere mensen met die persoon.

Het komt vaak voor in films: als de acteur gedumpt is en zich wentelt in zijn verdriet, ziet hij plotseling zijn geliefde op straat. Maar als hij naar haar toe gaat, realiseert hij zich dat ze iemand anders is.

Deze scènes zijn niet alleen opgenomen om de film romantischer te maken. Zulke dingen gebeuren ook in het echte leven.

Het is gewoon dat de acteur voortdurend over zijn verloren liefde nadenkt, zo veel zelfs dat zijn denken nu als het ware overslaat in zijn realiteit.

Net zoals iemand die obsessief verliefd is op iemand de neiging heeft om die persoon overal te zien, zal iemand die sterft van de honger eten zien waar het niet is omdat hij obsessief aan eten denkt. Na het kijken van een horrorfilm zal iemand waarschijnlijk een jas die in de kast hangt aanzien voor een monster zonder hoofd.

Dit is de reden waarom als iemand bang is en je geeft hem een duwtje van achteren, hij door het lint gaat en gaat gillen, of als je net een grote spin hebt weggegooid en een onschuldige jeuk aan je been je als een gek doet slaan en rukken!

Je obsessieve gedachten stromen je realiteit binnen en je reageert er onbewust op voordat je zelfs maar de kans krijgt om volledig bij bewustzijn te zijn en feiten van verbeelding te scheiden.

Onvolledige informatie begrijpen

Waarom zien we van de vele mensen die we op straat tegenkomen maar één persoon verkeerd en de anderen niet? Wat is er zo speciaal aan die ene vreemdeling? Hoe kan één vreemdeling blijkbaar minder vreemd lijken dan de andere vreemdelingen?

Nou, dat is net zoiets als vragen waarom we een touw verkeerd opvatten als een slang en niet als een jas of waarom we een jas verkeerd opvatten als een geest en niet als een touw.

Ons verstand probeert wijs te worden uit de weinige informatie die onze zintuigen ons geven.

Dit 'zinnig maken' houdt in dat de geest wat hij waarneemt vergelijkt met wat hij al weet. Wanneer hij nieuwe informatie krijgt, denkt hij: "Wat lijkt hierop?" Soms overtuigt hij zichzelf er zelfs van dat gelijksoortige objecten hetzelfde zijn en hebben we te maken met wat bekend staat als waarnemingsfouten.

De reden waarom je naar een bepaalde persoon toegaat om hem te begroeten en niet de anderen, is dat die persoon op de een of andere manier op je kennis, vriend, verliefdheid of geliefde lijkt. Het kan de grootte van zijn lichaam zijn, zijn huidskleur, haarkleur of zelfs de manier waarop hij loopt, praat of zich kleedt.

Je verwarde een vreemde met iemand die je kende omdat de twee iets gemeen hadden.

Het verstand probeert informatie zo snel mogelijk te begrijpen en dus controleerde het, toen het de vreemdeling opmerkte, zijn informatiedatabase om te zien wie dat zou kunnen zijn of, eenvoudiger gezegd, vroeg het zich af "Wie lijkt er op die persoon?" en als je de laatste tijd toevallig veel aan die persoon hebt gedacht, neemt je kans op een verkeerde waarneming zeker toe.

Hetzelfde gebeurt op auditief niveau wanneer iemand iets vaags tegen je zegt waar je geen wijs uit kunt worden.

"Wat zei je?", antwoord je verward. Maar na enige tijd kom je er op magische wijze achter wat ze zeiden: "Nee, nee, daar heeft het niets mee te maken". Aanvankelijk was de informatie vaag, maar na enige tijd maakte de geest er wijs uit door de gebroken informatie die hij had te verwerken.